Eeuwig plankenkoorts

Zojuist ontving ik per mail de setlijst voor morgenavond. Sindsdien heb ik last van rillinkjes, waarschijjnlijk veroorzaakt door een lichte vorm van plankenkoorts. Ik ben gelukkig niet de enige die er last van heeft. Henk Westbroek vertelde ooit in een interview dat hij voor een optreden nog regelmatig moet overgeven van nervositeit.

Volgens wikipedia:

Plankenkoorts is een specifieke fobie voor het optreden in het openbaar, doorgaans bij toneel- of muziekvoorstellingen. Een lichte vorm van deze angst treedt opvallend vaak op bij mensen die beroepsmatig in de schijnwerpers staan, vlak voordat ze aan hun optreden beginnen. Meestal verdwijnt de angst echter acuut zodra ze het toneel betreden.
Bij ernstige gevallen van plankenkoorts kan iemand 'bevriezen' of in paniek raken.

Bevriezen of paniekeren doe ik niet...gelukkig. En het klopt inderdaad dat de angst verdwijnt zodra het optreden begonnen is. Het is gewoon het wachten, de aanloop, de doem-scenario's, niet zeker weten of je in vorm bent. Het rare is dat het niet mijn eerste optreden is. Ik heb voor een veel groter publiek gestaan dan waar ik morgen mee te maken heb. Misschien komt het omdat we gejureerd worden en dat er mogelijk kritisch luisterend publiek is.



1. BREAKFAST AT TIFFANY’S
2. LONG TRAIN RUNNING
3. ANGELS
4. UNCHAIN MY HEART
5. ROCK THIS TOWN
6. BLOED, ZWEET EN TRANEN
7. KAN HET NIET ALLEEN
8. DE KAPITEIN DEEL II
9. DE STERREN
10. HIER
11. STIL IN MIJ
12. GROOT HART
13. WHEN THE LADY SMILES

Nr. 8, 10 en 13 speel ik niet mee.

Programma voor morgen: 19.15 aanwezig in Katwijk. 19:30 per touringcar (incl fans) naar Rotterdam. 22:45 optreden.

Tot 22:45 kijken we dus naar onze concurrenten. Hopen dat ze een foutje maken en de zaal niet plat spelen. Ik laat jullie weten hoe het afgelopen is.

http://www.plan-c.nl/ heeft een webradio, misschien dat we daar te horen zijn.

Zinloos geweld

Een jaar of 15 geleden was ik een enthousiast voetballer die in de vuur van het spel wel eens overtredingen maakte. Daar bood ik mijn opponent dan netjes en oprecht mijn excuus voor aan en vaak was daar de kous mee af. Op mijn beurt kreeg ik ook schoppen die zoveel pijn deden dat ik er misselijk van werd, met een geheel verzorgde avond op de bank als gevolg. Een simpel en gemeend excuus volstond ook hier zodat we de wedstrijd sportief konden vervolgen. Helaas gebeurde het ook wel dat de dader zijn excuus NIET aanbood. Met een minzaam lachje probeerde hij je duidelijk te maken dat hij totaal geen spijt had en verzekerde de scheidsrechter er met volle overtuiging van dat het een ordinaire schwalbe was. Ik reageerde daar nooit gelijk op en voor omstanders leek er geen vuiltje aan de lucht.

Maar………………

Van binnen werkten mijn wraak-radertjes op volle toeren en met de rekensnelheid van een moderne computer schoten alle mogelijke vendetta-scenario’s aan mijn gedachten voorbij. Hieruit koos ik zorgvuldig de wraakactie die voor mij het minst negatief zou uitpakken (rode kaart c.q. schorsing). Vereiste was wel dat mijn tegenstander het veld minimaal per traumahelikopter zou moeten verlaten. En zo geschiedde…met als eenmalig dieptepunt een Benny Hill-achtige achtervolging tijdens een uitwedstrijd door een 5-tallige afvaardiging van het aanwezige thuispubliek.

Het bovenstaande deel is niet alleen bedoeld als stoerdoenerij. Het dient tevens als een soort inleiding over iets dat me zaterdagmiddag overkwam. We speelden uit tegen UVS en "en un momento dado" (Cruyffiaans voor "op een gegeven moment”) ging ik als spits zijnde een sprintduel (!!!) aan met de rechtsback, een jongen van een jaartje of 25 en ongeveer van mijn grootte. Onderweg, zonder dat de bal in de buurt was gaf hij me iets wat op een schouderduw moest lijken, maar gewoon een krachtige, gemene beuk was. De scheidsrechter (die voor de rest overigens goed en sportief floot) vond het geen overtreding en reageerde voor de rest niet. Een hypertensie was onmiddellijk het gevolg en de eerder beschreven wraak-radertjes gingen instinctief op volle toeren aan de slag. Dit was alweer een tijdje geleden en een licht gevoel van sensatie maakte zich van mij meester. Dit moest zo snel mogelijk vergolden worden en liefst in het kwadraat!
Ik hoefde niet lang op te wachten want vijf minuten later diende zich mijn kans aan. Binnen een tijdsbestek van 10 seconden presteerde ik het om drie keer eenzelfde schouderduw terug te geven. Mijn opponent raakte zichtbaar geïrriteerd en als opperste vernedering speelde ik de bal door zijn benen, een panna! Dit had ik niet moeten doen….terwijl ik me langs hem frommelde om de aanval voort te zetten kreeg ik een geplaatste elleboogstoot in mijn hals. Vreemd genoeg voelde ik er niets van, ik denk dat als het in mijn gezicht was geweest dat ik het anders zou zijn.

Even was ik beduusd en wist niet wat ik met deze situatie aan moest. Enerzijds vond ik het behoorlijk brutaal van zo’n snotaap om mij zo te raken. Normaliter zou ik me uitgedaagd voelen en meteen reageren…maar tot mijn grote verbazing reageerde ik kalm en beschaafd. Ik reikte begripvol mijn hand en zei dat het een mooi fysiek duel was en begon niet over die onsportieve elleboogstoot. Hij schudde mijn hand en bij mij kwam het besef dat ouder worden ook voordelen heeft. Ik word namelijk gematigder…

Serieus

Ik zie tot mijn grote schrik dat ik al twee keer achterelkaar serieus gepost heb. Even iets aan doen! Zie hier een foto van uw weblogger tijdens een ooglaser-trip in Istanbul.

Gelieve geen reacties te plaatsen!

Het duistere leven van Joop L

Gezien: 15 maart 22:20 ned 1

Gisteren ging KRO Reporter over een man wiens jongere broertje in 1986 op 11 jarige leeftijd werd vermoord. De dader, Joop L uit Maarssen, een gerespecteerd onderwijzer en voetbaltrainer, pleegde onlangs zelfmoord nadat hij tijdens een verhoor bekend had sexueel getinte mails gestuurd te hebben aan jeugdspelers van Elinkwijk. Na DNA-onderzoek bleek hij de lang gezochte moordenaar in de zaak Arthur Ghurahoo te zijn. Ook had hij in 1983 nog eens twee jongentjes verkracht en vier aangerand. Een afschuwelijke zaak dus, maar er is een ander reden waarom ik hier iets over schrijf .
In dit programma is broer Julien aan het woord. Het is duidelijk te zien dat 20 jaar van onzekerheid hem getekend hebben. Hij is opgelucht dat de dader niet meer vrij rond loopt en kan het gebeurde beter verwerken. Toch doet hij in mijn ogen twee opzienbare uitspraken.

- “Als ik er zelf achter zou komen wie de dader was zou ik hem om laten brengen”

- “Ik werk in de kunst- en diamantwereld en daar kun je mensen vinden die dit voor je kunnen doen”

In de eerste uitspraak kan ik me in vinden en ik vond het dapper dat hij dit voor de TV durfde te melden. Hij schijnt dit ook regelmatig aan zijn vrouw verteld te hebben. Of het handig is weet ik niet, maar zelf ben ik in dit soort gevallen een fervent voorstander van eigen recht. Als iemand mij dit een van mijn dierbaren aan zou doen vind ik dat niemand mij het recht kan ontzeggen om de dader een passende straf te geven. Passende straffen worden door de Nederlandse justitie in mijn ogen niet gegeven. Onlangs was ik uit pure nieuwsgierigheid bij een rechtzaak en heb met verbazing gezien dat een recidive geweldsverdachte er met een belachelijke taakstraf af kwam.
De tweede opmerking vond ik des te opvallender. Hiermee zet de man de totale kunst- en diamantwereld in een kwaad daglicht. Hij insinueert n.l. dat er zich louche types bevinden en dat geschillen via onderwereld-achtige afrekeningen opgelost kunnen worden. Ik vraag me af wanneer de eerste reacties van zijn collegae hierop zullen volgen.

Is er iemand van jullie die dit programma gezien heeft en dit ook opgevallen is? Graag jullie reactie!

31 Maart a.s

Ben ik als gast gevraagd bij de band Los Zand uit Katwijk. (http://www.loszand.nl/)

Een grote eer voor een huis-tuin-en-keukenmuzikant als ik, dus weigeren kan ik niet. Ik zal jullie op de hoogte houden over eventuele ontwikkelingen.
Hierbij een stukje van het bijbehorende persbericht:


Katwijk/Rotterdam: Goed nieuws! De Katwijkse coverband Los Zand is uit 1100 (!!) bands geselecteerd voor de eerstvolgende editie van The Clash of the Coverbands. ‘The Clash’ staat voor een jaarlijkse competitie onder de beste coverbands van Nederland op de beste poppodia die ons landje rijk is. Het spektakel, wat gepresenteerd wordt door Manuela Kemp, heeft in korte tijd inmiddels een naam van betekenis opgebouwd. Waar voorrondes gehouden worden, is meestal een uitverkocht huis gegarandeerd!

Na het succes van The Clash of the Coverbands 2005 is reeds de aftrap van editie 2006 van deze coverband-competitie van start gaan. Op vrijdag 31 maart zal de Katwijkse formatie Los Zand samen met nog twee andere bands in Plan C in Rotterdam een poging doen om door de eerste ronde heen te komen. Het eveneens uit Katwijk afkomstige Jamming Studio zal de band begeleiden tijdens dit traject met als doel de band in de halve finale in Paradiso te hebben staan.

35 Minutes of fame

Meer en meer ontdek ik dat er leuke kanten aan een eigen weblog zitten. Normaal gesproken ben ik niet zo open maar dit medium verleidt mij vaak tot bekentenissen waarvoor ik mij normaliter zou schamen. Ik ga jullie nu weer iets bekennen. Komt ie hoor ..…

Ik doe aan auto-karaoke……Het is namelijk zo dat ik vrijwel dagelijks alleen in de auto zit op weg naar de zaak en dan verveel ik me stierlijk. Een ieder die mij kent weet dat ik een gruwelijke hekel heb aan autorijden en om deze verloren tijd enigzins nuttig te besteden verwen ik alle mede-inzittenden op een exclusief privé-concert. Sommige liedjes klinken best aardig, zou ik best op het songfestival durven zingen, maar er zijn er ook bij die een forse aanslag zijn op mijn stembanden. Via kazaa heb ik een stuk of 100 karaoke-mp3’s gedownload waardoor ik nu een hele collectie met in mijn ogen zingbare nummers bezit waarvan ik de tekst een beetje ken. Het nadeel van zo’n karaoke-song is dat toonsoort niet altijde de mijne is waardoor ik liedjes heel laag moet inzetten om het refrein te kunnen halen. Dat klinkt natuurlijk voor geen meter. Om een voorbeeld te geven: “You are the sunshine of my life” van Stevie Wonder, toch één van mijn lievelingsnummers, krijgt bij mijn versie een hoog Kamahl-gehalte.

Deze naam zal het gros van jullie niets meer zeggen, maar Kamahl was een eendagsvlieg die in 1975 het nummer “The elephant song” vertolkte en vooral bekend stond om zijn zware bas-stem.

http://www.lyricsondemand.com/k/kamahllyrics/theelephantsonglyrics.html

Vanochtend gaf ik weer eens een auto-concert en al het in mijn auto aanwezige publiek luisterde aandachtig naar mijn gevoelige stem. Na elk nummer kreeg ik een oorverdovend applaus en de eerste sterallures maakten zich al van mij meester. Mijn zelfvertrouwen nam toe en gesteund door al dit succes probeerde ik “You are the sunshine of my life” eens een octaaf hoger te pakken. Kamahl werd vervangen door Philip Bailey!. Voor de goede orde; PB is de leadzanger van Earth, Wind & Fire en is vooral bekend om zijn voortreffelijke kopstem.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Philip_Bailey

Dit bleek duidelijk te hoog gegrepen en na een halve minuut werd mijn stem onzuiver en probeerde ik op inzet de toonhoogte te forceren. Dit was helemaal uit den boze, mijn halsslaggader zwol op en mijn hoofd werd knalrood. Het publiek reageerde opeens niet zo enthousiast meer en het vanzelfsprekend geworden applaus bleef uit. Terug gekomen in de werkelijkheid merkte ik dat inmiddels in Haarlem gearriveerd was, en in een stilstaande file stond. Vanuit een groene Renault Twingo zat een file-buurvrouwtje met verbazing naar mij te kijken en deed mij - voor zover nog mogelijk – nog roder worden.

En toen wist ik het zeker…….het leven van een rockster bestaat uit ups en downs.

Favo Babes deel 2

Brecht van Hulten

Brecht van Hulten is presentatrice van "Goedemorgen Nederland" en is er de oorzaak van dat ik weleens te laat op mijn werk kom. Mijn ochtend is een feest als Brecht op de buis is en al zwijmelend voor de tv vergeet ik vaak de tijd. Ik bewonder mensen waarvan ’s ochtends om 4.00 uur de wekker afgaat maar in het geval van Brecht is dat niet de enige reden van mijn adoratie. Ze is mooi, charmant, intelligent en ze straalt sympathie uit. Tevens is ze gezegend met een betoverende glimlach die mijn ochtenhumeur vaak doet smelten als sneeuw voor de zon. Brecht heeft een dochter , Catootje, dus ik heb het bange voorgevoel dat ze ook wel getrouwd zal zijn.

Rachelle Ferell

Vroegah bezocht ik weleens het North Sea Jazzfestival. Ik weet niet precies welk jaar het was toen organisator Paul Ackett aankondigde dat hij een nieuw talent in de VS ontdekt had. Het zou gaan om ene Rachelle Ferell, een voormalig violiste en pianiste die nu een talentvol vocaliste was en over een uitzonderlijk stembereik zou beschikken. Uiteindelijk heb ik haar 2x live gezien en een cd aangeschaft. Zoals met veel cd's gaat weet ik wel dat ik ze heb maar draai ik ze soms jaren niet. Zo ook deze cd, totdat mijn zus deze week vroeg hoe dat gevoelige nummer van RF ook al weer heette dat als laatste op die cd stond. Ik wist het ook niet meer en de eerlijkheid gebiedt me ook te zeggen dat ik even moest zoeken om de cd te vinden. Het nummer heet "Peace on Earth" en meteen werd ik weer geraakt. Zoals vaker probeer ik ik de akkoorden op internet kon scoren, maar helaas..... De muziek kan ik jullie niet laten horen maar de lyrics zijn minstens de moeite waard.

Het refrein gaat zo:

How can we heal the wounds of the world
If we cannot heal our own?
And where does this peace on earth begin
If not in the home?


De rest van de lyrics kun je hier lezen.
http://www.iansolo.net/sololyrics/r/rachelle_ferrell.htm#::Peace%20On%20Earth

Kennisoverdracht

Tegenwoordig is het zo dat een moderne vader (lees: Rick) hele andere taken heeft dan wat ik de klassieke vader noem. Een klassieke vader - zoals ze vroeger nog gemaakt werden - hoefde alleen maar brood op de plank te brengen. Als toegevoegde waarde binnen het gezin knapte hij soms een doe-het-zelfklusje op en op de 3e zaterdagavond van de maand verwende hij mams, maar daar bleef het dan ook bij.
Een moderne vader is naast bovengenoemde activiteiten ook nog eens taxichauffeur, systeembeheerder, helpdeskmedewerker, onderwijzer, Dr. Phil, chefkok (min 1 Michelin-ster) en ………voetbaltrainer . Ik dus ook…sinds november 2005 ben ik onderdeel van het trainersgilde van de plaatselijke voetbalvereniging. Zowel mijn zoon als dochter zijn fanatieke voetballers en waren niet onverdienstelijk lid geworden. Tijdens het bekijken van een wedstrijd signaleerde een oplettende coördinator bij mij enig voetbalverstand met als resultaat dat ik 5 dagen later bij -2 graden (en stortregen) training stond te geven aan 12 rebellerende tieners. Mijn dochter die zich doodschaamde voor het feit dat haar vader ineens voor de groep stond gedroeg zich onherkenbaar. Wat tot op dat moment thuis altijd het prototype van een voorbeeldkind was, metamorfooste zich ineens tot een recalcitrant jeugddeliquent. Omgeven door klasgenootjes weigerde ze werkelijke elke opdracht die ik haar gaf, voetbalde als een natte dweil en gebruikte woorden waarvan ik de afkomst tot op de dag van vandaag niet heb kunnen herleiden. (ik heb trouwens Google)
Later, toen ik thuis op de bank zat bij te komen van zoveel onrecht, probeerde ik voorzichtig te relativeren. Want wat had ik nu eigenlijk fout gedaan?

- Ik stak energie in andermans hobby zonder enige vorm van winstbejag
- Ik droeg belangeloos 35-jaar voetbal-ervaring over
- Kinderen die anders aan hun lot overgelaten worden bood ik een gezond alternatief

Inmiddels zijn we een half jaar verder en ben ik ook als trainer verder gegroeid. Ik weet nu beter hoe ik die gasten in het gareel moet houden. Ik voel beter aan wat ze interesseert, wat ze bezighoudt, waar ze een hekel aan hebben. Die eerste training..sja..misschien was het niet zo’n goed plan om ze te leren hoe ze moeten juichen. Om gelijk op halve omhalen te trainen en BepBakhuis –snoekduiken te oefenen was wellicht didactisch ook niet al te slim. Het zal waarschijnlijk mijn eigen wens geweest zijn om ooit zo’n leuke training mee te mogen maken maar het werkte gewoon niet.

Moraal van dit verhaal? Gewoon eenvoudig bij de basis beginnen, zoals ik zelf ook begonnen ben.

TV Dieptepunt week 10

Marc's humor is de mijne niet, maar dat kan aan mij liggen. Het gaat me nu even om zijn kapsel. Na wederom een zware dag op de zaak dacht ik van de week uitgeblust op de bank mijn favoriete programma "De wereld draait door" te kijken. Het duurde zegge en schrijve een halve minuut eer de tranen me in de broek schoten. Über-theemuts Marc-Marie Huijbregts weer als gast.......shit...en ik had nog zo gehoopt dat 't pas in februari een eenmalige marteling geweest was, maar helaas kwam er nog een vervolg. Na 10 minuten vol afkeer naar deze wandelende overdosis Etos-gel gekeken te hebben trok ik het niet meer en zapte naar een ander programma.

Marc Marie...ik smeek je....ga vandaag nog naar de kapper!!!! Please, please.......

www.marc-marie.nl

www.dewerelddraaitdoor.vara.nl

Over strings gesproken

Donderdagavond j.l. tijdens het geven van een training ben ik wederom aan mijn rechterhamstring geblesseerd geraakt. Uiteraard ben ik hier zeer teleurgesteld over omdat het al de 3e blessure is dit jaar. Toch wist ik vanochtend na het lezen van www.vi.nl een positief puntje te ontdekken. Lionel Messi , sterspeler van Barcelona raakte woensdag ook geblesseerd aan de hamstring. Dit stond er op de site:





Rijkaard: 'Messi is te ongeduldig en gretig'
9/3/2006 12:01

Even was er paniek op de pampa. Argentinië beefde toen Lionel Messi geblesseerd uitviel tegen Chelsea. De vrees dat het nationale troetelkind het WK zou missen, is inmiddels weggenomen, al moet de achttienjarige oppassen.
'De hamstringblessure die hij opliep, is ernstig, maar niet alarmerend', zo verzekerde Barcelona's clubarts Lluis Til aan de Argentijnse sportkrant Olé. 'Dit soort blessures komt vaak voor bij snelle spelers. Daarom is de schade ook aanzienlijk. Lionel zet vaak aan en doet een groot beroep op zijn spieren.'


Het gaat om het deel: "Dit soort blessures komt vaak voor bij snelle spelers".....kijk...dat verzacht de pijn. Ik kan weer lachen.................lang leve www.vi.nl

Spraakverwarring (1)

Uit respect voor betrokkene(n) zal ik geen namen noemen, maar het zou een misdaad zijn om jullie onderstaande spraakverwarringen te onthouden.

_____________________________________________

"Het kwartje rinkelt bij mij!"

(combi van "het belletje rinkelt" en "het kwartje valt")

_____________________________________________

"Lachen, brullen, gieren"

(moet zijn "Lachen, gieren, brullen". Hierdoor lijkt gieren een andere betekenis te krijgen. Zie hieronder optie 3!)


gie·ren (onov.ww.)
1 zeer uitbundig lachen => zich bescheuren
2 een hoog, fluitend geluid voortbrengen door zich snel voort te bewegen
3 vloeibare mest op het land brengen
4 (van een schip) door de stroom heen en weer gaan

_____________________________________________

"Stelletje afzuigers hier joh"

(legendarische reactie op torenhoge prijzen in een winkel. Is combi van "afzetters" en "uitzuigers". Verder geen commentaar ;-) )
_____________________________________________

"Daar komt de ware jacob uit de mouw"

(combi van "de aap uit de mouw" en "de ware jacob")
_____________________________________________

Met dank aan de sprekers. Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Voetbalfossiel

Grofweg verdeel ik gepensioneerde 1e elftal-voetballers in drie categorieën. Hieronder omschrijf ik ze en jullie mogen raden tot welke groep ik mezelf reken.




Categorie 1. De strebers

Deze eerste groep zijn degenen die direct stoppen na hun sportieve hoogtepunt. Jarenlang gevoetbald op het hoogste niveau, 2x per week trainen en liefst ook nog zaalvoetballen erbij. Een lovende vermelding in de maandag-editie van een lokale krant was hun wekelijkse "moment of fame". Vooraf weten ze al dat het voetballen op een lager niveau ze gaat frustreren en beginnen hier dus ook niet aan. Zij gaan echter wel tennissen of golfen en streven ook hier ook het altijd hoogste niveau na. Vaak zijn ze gespeend van enige vorm van clubliefde en verlaten de club onaangekondigd via de achterdeur.

Categorie 2. De clubmannen

De tweede categorie kan maar geen afscheid nemen van de club en probeert het een tijdje bij oude maten in een veteranen- of bierelftal, om later te ontdekken dat het een moedige, maar helaas tevergeefse poging blijkt te zijn geweest. Zijn aangeboren fanatisme en overwinningsdrang - wat meestal gepaard met vloeken en tieren - zorgt ervoor dat hij snel geïsoleerd raakt binnen het team. Zijn zwaarlijvige en ongeïnspireerde teamgenoten zijn namelijk gewend om wekelijks te verliezen en lachen smakelijk om een nederlaag met dubbele cijfers. Een doelpoging eindigt meestal met een bal in de sloot, lachwekkende passes waar totaal geen gedachte achter zit zijn meer regel dan uitzondering en de bal wordt bij voorkeur aangespeeld op kruishoogte. De kleedkamerhumor (boeren/scheten, drank/vrouwen/libido) en de 3e helft in de kantine is de enige reden van hun aanwezigheid.

Elf vrienden en een illusie armer verlaat de pensionaris aan het einde van het seizoen het elftal en schrijft zich samen met zijn vrouw in voor de gemengd dubbel competitie bij de plaatselijke tennisclub. Zij zal hem zeker het vloeken en tieren wel afleren.

Categorie 3. De ontkenners

De laatste categorie bestaat uit voetballers die beseffen dat ze lichamelijk te kort gaan komen voor het 1e elftal, maar hun kunstje nog wekelijks op redelijk niveau ten toon willen spreiden. Meestal worden ze lid van een jong ambitieus team waarbinnen ze de rol van de oude goeroe op zich nemen. In hun ogen lukt dat meestal vrij aardig want de jeugdige onbezonnen ongeleidde projectielen kunnen best wat ervaring gebruiken. Helaas is de praktijk erg confronterend; de jonge hinden komen ’s ochtends rechtstreeks de kroeg uitgerold en beschikken - niet gehinderd door een kater en bierkegel - nog steeds over meer loopvermogen dan de oude fossiel. Als het de voetbalbejaarde het aan kracht ontbeert om de diepte in te sprinten noemt hij dat “gedoseerd met zijn krachten omgaan” of anders “een wedstrijd kunnen lezen” .

De weinige acties die wel goed gegaan zijn worden achteraf tot in den treure aangehaald. Om nog enigszins deel uit te mogen maken van de hiërarchie onderscheiden ze zich voooral verbaal; oude grappen worden weer nieuw leven ingeblazen en aangedikte voetbal-anekdotes volgen elkaar in rap tempo op .

Niet alleen tijdens de wedstrijd blijkt dat de tand des tijds heeft toegeslagen. Na afloop in de kantine blijkt de oude rot ook het biertempo niet meer bij te kunnen houden. "Ik geen bier meer hoor, straks raak ik mijn rijbewijs kwijt, die heb ik echt nodig voor mijn werk". En als hij het helemaal doorheen zit verzinnen ze weinig originele smoesjes om naar huis kunnen te gaan als:

- "We gaan met het gezin uit eten"
- "Ik ben de hele week al laat thuis van mijn werk en wil er nu eens voor mijn kinderen zijn"
- "Shit...ik bedenk me opeens....mijn vrouw heeft de auto nodig"
- "Lullig maar ik moet gaan, we krijgen bezoek/eters"


Des te frustrerender is het dan ook als de jonkies linea recta vanuit de kantine de kroeg induiken om er de volgende ochtend pas weer uit te komen. De oude voetbalfossiel daarintegen ligt de ganse zaterdagavond - knikkebollend van wel 4 flesjes bier - krakkemikkig en zielig te zijn op de bank. Hij zal geen medeleven krijgen van vrouwlief, die tegen beter weten 's middags nog een nieuw Marlies Dekkers-setje (http://www.paarslingerie.nl/) aangeschaft had. Voor haar wordt het geen ondeugende zaterdagavond want verticaal blijven tot en met Studio Sport redt onze jonge god nog net. Diep in de nacht als hij gewekt wordt door een ruisend sneeuwbeeld op de tv denkt hij tevreden terug aan die ene mooie pass.........die alleen hij kan geven.

Watertanden .......

Babi ketjap 4 à 5 doorregen speklapjes (in kleine stukjes gesneden)
1 ui grof gesneden
3 teentjes knoflook gesnipperd
1 schijf jahé (gember)
± 3 cm snufje vetsin (mag ook weggelaten worden)
1 bouillonblokje (liefst kippen ) zwarte peper uit de molen
3 etl. Ketjap manis (Kaki Tiga of tjap A). Géén Conimex.
1 tlp. suiker
2 etl. arachide olie Bereiding Wok op hoog vuur goed heet laten worden, olie toevoegen en vlees 3 min. goed aanbraden. Vuur nu temperen tot half hoog, dan de gember en de knoflook 1 min. mee fruiten, dan pas de uien, suiker (en eventueel vetsin) en ketjap toevoegen. Afblussen met 1 dl heet water, peper en bouillonblokje toevoegen en verder laten sudderen op laag vuur met deksel half op de pan tot het vlees gaar is (± 30 min.). Let verder op dat het niet te veel inkookt, zo nodig scheutje water toevoegen.

Favo Babes deel 1

Ik weet dat het hartstikke fout is maar toch heb ik sterk de behoefte te laten weten op wat voor soort dames ik val. Wees niet bang, het worden er geen honderd en ik zal het niet te vaak doen. Vaak ken ik de dames niet persoonlijk en ga ik puur af op interviews, publicaties etc. Het zou dus in praktijk zo kunnen zijn dat jullie de desbetreffende vrouw een bitch vinden of ergo...onaantrekkelijk.

Vandaag beginnen we met Louse Wies Sija Anne Lilly Berte van der Laan


Louse Wies Sija Anne Lilly Berte van der Laan is in de volksmond beter bekend als lousewies Van der Laan en sinds begin februari fractie-voorzitter van de D66. Overigens, ik mag haar van mezelf gewoon Loesje noemen.

Helaas is Lousewies gelukkig getrouwd met ene Dennis Hesseling en heeft ook al een zoon (eventueel in de toekomst geen probleem voor mij).
Indien u over informatie beschikt waaruit blijkt dat er zich mogelijk huwelijksproblemen voordoen, laat me dit svp weten.

Meer info: http://www.lousewiesvanderlaan.nl/

Je suis un rockstar

Zaterdag 25 februari. Vandaag ga ik met de MVKV4-band (http://members.lycos.nl/mvkv4/) voor de 3e keer optreden in een vrouwengevangenis. Na een eerder optreden in de PI Nieuwegein is dit alweer de 2e keer in Nieuwersluis. Tijdens de heenreis probeer ik me rustiger voor te doen dan ik daadwerkelijk ben, want vandaag is het quality-day. Hoe dichter we Nieuwersluis naderen hoe meer de adrenaline door mijn lijf giert. Optredens in vrouwengevangenissen...pfff.. het zal nooit wennen en om eerlijk te zijn wil ik er ook niet aan wennen. Het idee dat wij - een band louter bestaande uit 6 gesjeesde muzikanten (een uitzondering nagelaten) - onderweg zijn naar ca 240 langdurig opgesloten, gezonde, vrouwen en daar de boel gegarandeerd plat gaan spelen. Dit wordt een acht uur durende erectie, een vleesgeworden foute fantasie, een hoge notering in mijn natte-dromen top-10. Tijdens de briefing door de aantrekkelijke penitentiair bewaarster gedragen de bandleden (dus ik ook) zich super-primair, de humor is zoals vaak te plat en goedkoop voor woorden en de daar opvolgende lachsalvo's een tikje nerveus . Alle ingrediënten aanwezig dus voor een typische mannendag en typerend is dat negatieve zaken dan makkelijk worden vergeten. Bv het fysieke aspect... 7:30 verzamelen voor de heenreis, dat doet een normaal mens niet op z'n vrije zaterdagochtend? Het leven van een rockster gaat zeker niet over rozen. O ja het budget dan.....weinig dus... lowbudget tegen een tarief waar onze gitarist zijn plectrum nog niet te voorschijn voor haalt. Deze opwindende ervaring en de bevestiging dat is waar het om gaat, meer niet.

Om 10:30 gaat de deur open en komen de eerste meiden binnen. Wat me opvalt is de enthousiaste blik, maar ook de verlegenheid die je in sommige ogen ziet. Voordat we muziek maken wordt er al gedanst en de bandleden kijken elkaar veelbetekenend aan. Het is feest...en niet alleen voor de gedetineerden! We zien buiken, bipsen, borsten deinen op onze muziek alsof we een echte band zijn. En na afloop van een optreden, als de dames schoorvoetend de zaal verlaten, fluisteren ze ons dingen ondeugende dingen in onze rode oortjes. Een dame op de 2e verdieping maakt middels haar lichaamstaal aan onze gitarist duidelijk dat hij meer dan welkom is. Iets in mij zegt me dat dit niet voor een kopje thee met cake is.

Een paar nummers uit onze vaste jailhouse-setlijst:

Sexmachine
You can leave you're hat on
Let's talk about sex
Kiss
Banana
Jumbala


Om 15:00 rijden we de poort uit. Plakkerig van het opgedroogde zweet, stramme benen van de te lange sets. Immers, we zouden maar 2 x 1 uur per set spelen, maar opgezweept door aanstekelijke danspartijen en gedreven door bijbehorende hormonen speelden we totaal 3 uur. Vooraf snel ook nog wat geïmproviseerde merengue-muziek ingestudeerd voor de zuid-amerikaanse dames. En ja..het resultaat? Precies wat we ervan gehoopt hadden..... Onze drijfveer?

Het is de lief, lief, lief, lief, liefde voor muziek! Maar niet heus dan.....

Ter info:

Vrouwen in de gevangenis (bron http://www.dji.nl/) Op een gemiddelde dag zitten er circa 860 vrouwen in Nederlandse gevangenissen. Daarbij zijn niet de vrouwen meegerekend die illegaal in het land zijn en uitgezet moeten worden. Gedurende het hele jaar zijn er ongeveer 3.000 vrouwen die korte of langere tijd in detentie verblijven. Inclusief de vrouwen die in vreemdelingenbewaring verblijven, zitten er jaarlijks rond de 4.000 vrouwen vast.Welke delicten?De helft van de vrouwen komt in de gevangenis terecht wegens overtreding van de Opiumwet. Naast drugssmokkel zijn diefstal en vernieling de delicten waarvoor vrouwen veelal veroordeeld worden. Een klein aantal vrouwen wordt gedetineerd voor geweldsdelicten, vaak in de relationele sfeer. De meerderheid van de gedetineerde vrouwen valt in de leeftijdsgroep van 20 tot 30 jaar.