De Slag Om Voorhout

In 1980 waren de krakersrellen op de Prins Hendrikkade live op TV te zien. Ik herinner het mij nog als de dag van gisteren. Bij het aanschouwen van de door relschoppers belaagde ME-ers vertrouwde mijn vader mij toe dat ik een groot probleem zou hebben als ik ooit dergelijke fratsen uit zou halen. Ik gaf hem mijn woord en tot op de dag van vandaag heb ik me ten opzichte van het gezag nog nooit misdragen.

Helaas bleek dit pact niet geheel wederzijds. Zaterdagavond vond de politie het nodig om in Voorhout buitensporig geweld toe te passen op onschuldige burgers......waaronder ook ik me bevond. Gelukkig zag ik de gummiknuppel aankomen en kon de klap nog redelijk afweren, maar mijn handpalm was wel beschadigd. Shame on you!!

Zie hier wat beelden:

http://www.youtube.com/watch?v=6-jTuCqfOjk


Het Leidsch Dagblad schreef:

VOORHOUT, 16 september 2007 – Bij ongeregeldheden tijdens de najaarsfeesten in Voorhout is afgelopen nacht een agent gewond geraakt. Twee bezoekers van de feesten raakten ook gewond. Er zijn uiteindelijk 3 mensen aangehouden. (foto's: 112 Bollenstreek) Rond 02.00 uur zondagochtend kreeg de politie een melding dat er een gewonde persoon op de Herenstraat lag. Zowel de politie als een ambulance gingen er naar toe. Terwijl ambulancepersoneel de gewonde persoon hielp, kwam er steeds meer publiek op politie en ambulancepersoneel af. Om ervoor te zorgen dat het ambulancepersoneel ongestoord kon werken, schermde de politie hen af.


En volgens Voorhouts burgervader Schelberg :

Nog nooit zijn de najaarsfeesten in Voorhout geëindigd in rellen. Burgemeester Schelberg had zaterdagnacht rond twee uur de primeur. Drie aanhoudingen, een politieman die zijn enkel brak en een opdringerig publiek.
Hij is daar niet trots op en zoals van een burgervader te verwachten valt, wil hij dit na vier perfecte feestdagen en een mooie kermis ook nooit meer meemaken. ,,Op de valreep ging het mis'', zegt hij nog een beetje droevig.

Toch heeft hij na de evaluatie met de politie, maandagmiddag op het gemeentehuis, een iets positiever gevoel dan zaterdagnacht toen het allemaal net was gebeurd. ,,Aanvankelijk dacht ik dat het ernstig mis was. Als de politieagenten en het ambulancepersoneel het werken bewust onmogelijk wordt gemaakt, krijg ik toch een hele nare bijsmaak. Met zo'n gevoel ging ik ook naar bed. Nu we ruim een etmaal later alles grondig hebben bekeken en besproken, kan ik stellen dat het een ongelukkige samenloop van omstandigheden is. Een incident.''

Het All Stars-gevoel

Een van de leuke voordelen van ouder worden is dat er reünies georganiseerd worden. 8 September j.l. had ik er een van MVKV-4, het voetbalteam waar later ook de gelijknamige band uit ontstaan is. Onderstaand stukje heb ik zonder censuur gekopieerd van de site van de vv Rijnvogels. Rest mij om de organisatie (Michel Burgering en Chris van Dijk) te bedanken voor de bijzonder geslaagde dag!

O ja.....op de foto sta ik als 6e van links.

HISTORISCHE REUNIE WEDSTRIJD BIJ VOETBALVERENIGING MVKV

In de afgelopen drie jaar werd er tijdens verjaardagen en feestjes steeds vaker over het oude MVKV gevoel gepraat. Want een ieder die bij MVKV heeft gevoetbalt kent dat speciale huiskamergevoel van de kleinste en gezelligste vereniging van Nederland. Om dat gevoel nogmaals te evenaren is er afgelopen zaterdag een reuniewedstrijd gespeeld. Dankzij Fc. Rijnvogels en motorclub Easy Riders Katwijk was het mogelijk om in onze oude vetrouwde kleedkamers te zitten, ook mochten we op het voormalige hoofdveld van MVKV een potje voetballen en als afsluiter een lekker biertje drinken in onze mooie opgeknapte maar o zo vertrouwde kantine. Na wat e-mail verkeer en de tam-tam binnen de oudleden waren er binnen no-time twee topteams uit het verre verleden van stal gehaald. Ook MVKV grootheden als Joop en Riet van der Kolk en vele oud vrijwilligers en bestuursleden waren naar deze reunie gekomen.
Om half drie stond er een wedstrijd gepland tussen MVKV 4 (alias de blauwe jongens) en MVKV 6 (ofwel het Skuytevaert team). Ondanks dat sommige spelers al ruim 15 jaar niet meer hadden gevoetbald was ervan af het begin sprake van een open en sportieve wedstrijd. Toch waren beide teams zeer fanantiek en zeker niet van plan om dit potje te verliezen. Binnen een aantal minuten werd er dan ook al wat gemopperd op de scheidsrechter en waren er al, ondanks de stramme spieren en bierbuiken, al een aantal scherpe slidings te zien. Maar zoals gezegd het zou het een hele sportieve wedstrijd blijven. Na een klein half uurtje spelen was het Michel Burgering die Robin Dijkland zijn hielen liet zien en schitterend in het dak van het doel MVKV 4 op voorsprong zetten. Dit was ook tevens de ruststand. Aangezien MVKV 4 maar 14 fitte spelers kon opstellen en MVKV 6 ruim 20 was de verwachting dat de 2e helft een ander beeld zou worden. Dit kwam ook uit want door treffers van Danny Goedhart (2x), Chris van Dijk en Peter Ouwehand zou het Skuytevaert team de reuniewedstrijd met 4-1 gaan winnen. Achteraf was de conclusie eensgezind; een leuke wedstrijd die uiteindelijk door goed keeperswerk van Dirk Hans Schonenberg en Robin Dijkland terecht door MVKV 6 is gewonnen.
Na deze inspannende wedstrijd, ik heb vernomen dat zeker 10 spelers de volgende ochtend uit hun bed moesten worden getakeld, was het koude biertje aan iedereen wel besteed. Tevens kwamen toen de verhalen en voetbalhumor van vroeger naar boven. Dit werd nog eens versterkt doordat Jan Klinkenberg een dvd opzetten van de allereerste wedsrijd (uit 1990) van MVKV 6. Nu kon iedereen zien hoe voetbal-legendes als Dirk Hans Schonenberg, Hans v.d. Plas, Chris van Dijk, Aad Pluimgraaf hun flinke haardossen hebben zien krimpen. Maar de pret met deze oude beelden was er niet minder om.Om zeven uur was er voor iedereen de o zo lekkere en vertrouwde indische maaltijd van de familie Curfs. Nadat iedereen zich vol had gegeten werd de prijsuitreiking door Arie Guijt verzorgd. In zijn speech stond hij nog stil bij het overlijden van de clubiconen Annie de Gier en Rob Sampers. Daarna mocht de ster-speler van de dag; Dirk Hans Schonenberg de beker in ontvangst nemen.
Daarna barste het feest pas echt los. Uiteindelijk hebben Ruud v.d. Eijkel en Wim Wobbes het licht uit gedaan. Volgens Ruud was er zelfs nog € 140 over en dit is al overgemaakt naar de KWF kankerbestrijding.Hierbij willen wij alle voetballers, oud MVKV leden, Fc Rijnvogels, Easy Riders Katwijk, familie Curfs en alle supporters bedanken voor deze onwijze top dag. Volgend jaar zeker weer !!!!.

Vaders waak over uw dochters!

Over het algemeen zijn ouders trots op hun kinderen en hier in huis is dat niet anders. Ik zeg het natuurlijk niet te vaak maar ik vind mijn dochter bijvoorbeeldeen knap kind. Natuurlijk, het getuigt van weinig gevoel voor bescheidenheid als je dit openlijk beweert maar via een slecht gelezen weblog moet het kunnen. Verder vind ik haar ook nog eens grappig, sociaal en qua intelligentie valt er ook weinig op haar aan te merken. Het leven lijkt haar voor de wind te gaan en kost haar weinig inspanning. In mijn ogen is ze een typisch zondagskind.

Logischerwijs hoop je dan ook dat ze later goed terecht komt en probeer je haar te behoeden voor de valkuilen des levens. Zo verwacht ik bijvoorbeeld van haar dat ze pas rond haar 30e begint te peinzen over uitgaan en vriendjes. Let op: peinzen hé, das nog niet echt uitgaan. Tot dan mag ze van mij naar hartelust sporten, postzegels en sigarenbandjes verzamelen, macra-meeën, musea en klassieke concerten bezoeken. Zolang het activiteiten zijn in veilige en betrouwbare omgevingen waar normen en waarden hoogtij vieren.

Leve JP, leve het kabinet van CDA en ChristenUnie!

Maar...........................................................

Locatie: Sportschool Thea Hoogervorst, Voorhout,
Datum: Woensdagavond 12 september 2007.

Tijdens het afdrogen na een heerlijke douche volg ik ongewild een gesprek tussen twee jongens van een jaartje of 15.


Jongen 1: “Hee Mike..hoe is het?”
Jongen 2: “Ja best joh...”
Jongen 1: “Jij zit tegenwoordig toch in Oegstgeest op school”
Jongen 2: “Ja het Rijnlands Lyceum”
Jongen 1: “Okee...hee...maarrehh....het Rijnlands in Oegstgeest schijnt wel minder te zijn dan in Sassenheim toch? ”
Jongen 2: “Echt helemaal niks daar man”
Jongen 1: “Weinig lekkere meiden hoorde ik”
Jongen 2: “Ja echt matig man. In Sassenheim zitten echt vet veel chickies”
Jongen 1: “Ja vertel mij wat, daar staat de school bekend om.”
Jongen 2: “Dat mis ik wel hoor”
Jongen 1: “Zou ik ook doen..ik ga daar nooit meer weg”

Ik: "Ho ho mannen...voor jullie informatie: mijn dochter, A, zit op het Rijnlands in Sassenheim....."

Jongen 1 + 2 in koor stamelend:"O......sorry meneer."

Ik wist niet wat ik erger vond. Het feit dat ze mij "meneer" noemden (ondanks mijn nog strakke lijf) of de vrouwonvriendelijke conversatie waar ik getuige van was.

Eigenlijk wilde ik de twee boys met hun hoofden tegen elkaar knallen, maar ja...ik had net gedoucht en had geen zin om weer te zweten.

Afscheid

Huilend “hug”-den ze elkaar voor het laatst voor de vertrekhal van Philadelphia airport en beseften dat het onvermijdelijke moment daar was.

Na 5 intense dagen afscheid nemen van een hartsvriendin is altijd een emotionele bedoeling, zeker als ze 6000 km verder woont. Vriendin R stapte snikkend in haar grote SUV en reed langzaam weg. Ook vrouw S en de dochter A huilden alsof het nederlands elftal de WK-finale verloren had.

Ruim twee uur later zaten we op ruim tien kilometer hoogte op weg naar Londen Heathrow. S had het zwaar….. ze had nog steeds rode en opgezwollen ogen. Ik fluisterde haar wat troostende woorden in haar oor en kuste haar natte wang.

“Het gaat zo wel weer…..laat mij maar even” zei ze. "Ik heb even nodig voor mezelf".

En inderdaad, een half uurtje later kreeg ze weer een gezond kleurtje op haar gezicht en kon er weer een flauwe glimlach vanaf. Ze genoot van de muziek op haar iPod en het zonnetje leek weer te schijnen. Inmiddels had ik zelf ook mijn mp3-speler opgezet en genoot van een supergevoelig liedje. “Love Jones” van Johnny Guitar Watson.

http://nl.youtube.com/watch?v=DENRDIbiNHM

Het duiveltje in mij bedacht een plannetje.

“Kijk of ze nog steeds emotioneel is. Misschien lukt dat wel met deze tranentrekker”. Ik gehoorzaamde……

Ik boog me naar haar toe, trok haar koptelefoon-stekkertje uit haar iPod en duwde ‘m in mijn mp3-speler en speelde het nummer opnieuw af.

“Luister dit nummer eens” zei ik vals. “Gaaf liedje!” Hoopvol keek ik of het de juiste uitwerking had.

Wederom rode en betraande "Droopy" ogen.

“Snif.....mooi nummer…snif,snif,snif...lief van je...snif” was haar reactie, terwijl ze haar ogen droogde.

Ik voelde me rot.