Jong en dynamisch

Ik was een jaartje of 17 toen de eerste serieuze relatie zich aandiende in mijn leven. De uitverkorene was de beeldschone J uit Katwijk aan Zee. J was een hele lieve, toegewijde, aantrekkelijke en hoogst intelligente jonge dame, zeg maar de vrouwelijke versie van mijn persoontje. Het had mij dan ook veel moeite gekost om haar mijn vaste vriendinnetje te maken en ik was echt van plan oud met haar worden.
Ze was een echte katwijkse, weliswaar zonder accent (thank god), maar opgevoed met de normen en waarden die bij een doorsnee katwijks gezin horen. Volgens goed katwijks gewoonte kwam zondagmiddags de hele familie bij opa en oma in de achterkamer bijeen om daar een borreltje te drinken en de belevenissen van de voorgaande week te bespreken.

Een van J’s lievelingooms was oom Henk, een degelijke, immer in 3-delig grijs pak getogen man (met sinterklaas-bril!) die zichtbaar kon genieten van dit wekelijks familie onderonsje. Dat zijn kleine nichtje al een paar weken hetzelfde allochtone vriendje meenam vond ie volgens mij best leuk. Langzamerhand ontstonden er zich geanimeerde gesprekken tussen ons waarbij oom Henk altijd wat goedbedoelde levenslessen meegaf.

Van één van deze dialogen weet ik de letterlijke tekst nog. Het was net nadat ik mijn rijbewijs gehaald had, ik zal net 19 jaar geweest zijn. Van het beetje geld dat ik gespaard had, had ik een auto gekocht, een rode ford escort uit 1972. Zo trots als een oude dief vertelde J en ik de familie dat we voor het eerst samen met de auto op vakantie zouden gaan naar Valkenburg.

Oom: “Valkenburg? Je bedoelt Valkenburg in Limurg?”
Ik: ”Ja……dacht u misschien Valkenburg bij Katwijk?”
Oom: ”Maar jongen…weet je dat zeker…dat jullie dat willen?”
Ik: “Hoe bedoelt u? Ik rij al een maand of 3 schadevrij hoor”
Oom: ”Dat zal best…maar wat ik eigenlijk bedoel…..zou je dat wel doen? Het is ruim 3 uur rijden hoor!”
Ik: “Dat kan best kloppen ome Henk, maar wat is daar mis mee?”
Oom: ”Jongen…durf je dat wel aan, zo’n hele trip?”
Ik: “Nou…..sja……valt toch wel mee?”
Oom: ”Tante Gerda en ik gaan al meer dan 20 jaar naar Valkenburg, maar de laatste jaren gaan we met de trein. We vinden het te ver”

Even ter info: Ome Henk was toendertijd 43 jaar oud, dronk citroenjenever, rookte ouwe-lullensigaren en had het motoriek van Elvis in zijn nadagen.

Vanwaar dit verhaal?

De meesten van jullie die mij weleens gezien hebben zal het ongeloofwaardig in de oren klinken, maar t’is toch niet gelogen…..afgelopen vrijdag werd ik 43 jaar. En wat doe ik allemaal nog?

- Ik voetbal
- Ik geef training
- Ik fitness
- Ik speel in een band
- Ik rij (nog) 2x per jaar naar een verre vakantiebestemming
- Ik sex (als de vorm en juiste sfeer er is).



Ik vier het al jaren in bescheiden kring want ik hou niet van verplichte feestje en ook niet om zonder noemenswaardige reden het middelpunt van de belangstelling te zijn. Jarig zijn vind ik namelijk geen prestatie.

Gek eigenlijk want toen ik nog een klein mannetje was een verjaardag altijd een heuglijke dag. Trakteren op school, het partijtje, de kadootjes…...ik kan er zowaar nog nostalgisch van worden. Ik was vroeger altijd heel erg jarig en iedereen moest het ook weten. Ik nodigde zoveel mogelijk kennissen en familie uit want ik was slim genoeg om te beseffen dat daarmee de kans op kadoos evenredig steeg.

Ik denk dat ik het weer een keer ga proberen, weet nog niet wanneer, maar ik beloof jullie dat ik (samen met mijn vrouw) een feest ga geven. Sleutelwoorden zijn: live-muziek, disco, dresscode, thema, eten en drinken. Tot dan!

Petit Dèjeuner in de file

Begin deze week was ik onderweg naar een klant in het midden des lands en ondanks het vroege tijdstip verblijdde een voorzichtig lentezonnetje de saaie reis. Degenen die mij kennen weten dat ik een gruwelijke hekel heb aan autorijden en alles wat de rit een beetje kan veraangenamen grijp ik met beide handen aan.Ik was dus in een vrolijke bui.
Vlak nadat ik invoegde op de A2 richting Utrecht werd Arrow Jazz FM onderbroken voor het filenieuws; totaal 280 km file in Nederland waaronder een file van 10 km vanaf de afslag Vinkeveen. Ik kon niet de snelweg niet meer af en was dus gedoemd de file in te duiken.

%#!@&^ piep..(censuur)

Ik ritste mijn auto tussen twee anderen in en keek voorzichtig naar links of ik de middenbaan op kon. Een antracietgrijze Audi TT reed irritant langzaam naast me en blokkeerde ongewild de toegang. Ik probeerde toch te forceren en zocht oogcontact met de chauffeur. Een stijlvolle zakenvrouw - ogenschijnlijk zo weggelopen uit een L’Oreal reklame - keek me sexy glimlachend aan, tilde haar zonnebril iets op en gebaarde gracieus dat ik in mocht voegen.
Korte tijd was ik beduusd van deze veelvoud aan sex-appeal. Toen er zich weer enig bloed in mijn hersens verzameld had en het relativeren weer de bovenhand begon te krijgen besefte ik dat ik met het invoegen een grote kans zou verspelen. Immers, als ik naast haar bleef rijden zou het oogcontact beter intact blijven. Zo geschiedde….ik beantwoordde haar gulle gebaar met een verontschuldigend knikje maar bleef uiterst rechts rijden. Haastig zocht ik in mijn dashboardkastje naar mijn macho-zonnebril, rechtte mijn rug en stak nonchalant een tandenstokertje tussen mijn tanden. In no-time metamorfooste ik mezelf van een saaie IT-er naar een tweede Tom Selleck (alias Magnum P.I. voor de ouderen onder ons) . Het had het gewilde effect en het flirtspel was begonnen. Doordat de file stapvoets voortschreed kwamen we beurtelings naast elkaar waarna de verleidelijk blikken over en weer volgden. Ik verdacht mezelf ervan dat files weleens mijn nieuwe hobby konden gaan worden want dit was toch wel een heel erg aangenaam tijdsverdijf en dat nog wel onder werktijd!

Tot vlak voor de afslag Breukelen…

Door drukte was ik toch voor het filevrouwtje terecht gekomen en zocht naarstig naar mogelijkheden om weer terug op de rechterbaan te komen zodat we het flirten konden hervatten. Ik keek nog eens goed in mijn binnenspiegel om de Audi TT te traceren. Hierop volgde een grote anti-climax.
De stijlvolle dame zat nu stijlvol met een vinger diep in haar neus te wroeten op zoek naar weet-ik-veel-wat. Ik wilde het niet eens weten. Teleurgesteld keek ik voor me en voor de zekerheid keek ik een paar tellen later nog eens in de spiegel. Het was waar…...ik had het goed gezien…ze zat nog steeds te peuteren (ik miste zelfs een vingerkootje) en stak de vinger ook in haar mond. Totaal gedesillusioneerd prakte ik mijn zonnebril terug in het dashboardkastje, mijn mondhoutje schoot ik uit het raam de berm in en keek weer saai om me heen. Ik was weer IT-er.

Nieuwe dichter des vaderlands

Volgens Van Dale:

ge·dicht (het ~, ~en)
1 zorgvuldig geconstrueerde tekst, waarin keuze en schikking van woorden, rijm, ritme enz. de expressieve en suggestieve waarde vergroten => poëem, poëma


Sinds wij schoolgaande kinderen hebben is de schoolkrant verplichte literatuur voor mij. Als goede vader zijnde (zie voorgaande post) ben ik oprecht geïnteresseerd in het school-wel en wee van mijn kinderen. Een paar keer hebben mijn kinderen een bijdrage geleverd en met veel genoegen lees ik die. De laatste keer stond er een aandoenlijk gedicht in van mijn 10-jarige zoon, die het volgens mij in zich heeft om een groot poëet te worden. De opdracht was om een gedicht te maken over de lente. Het is 1-op-1 overgenomen dus graag geen commentaar op grammatica en/of spelfouten!

Hier is ie:

De lente

Jongens, het is lente
Dan krijgt iedereen
abonnementen.
Kijk daar is de zon.
Dag Honnepon!
Op een dag kreeg mijn vriendje
de slappe lach, dat was gaaf.
Op een dag zag ik een
fotograaf.
Meer dan één.
Daar zag ik een winterpeen.
Mijn vriendje Mark
Eet in de zon een bekertje
kwark.
Daar ligt een schone lap.
Wat een grap.
Daar een schaap.
Die laat een gaap.
Dat lam
Bakt zijn pannenkoek in zijn
eigen pan!

Zonder schaamte durf ik te voorspellen dat hij ooit het boekenbal gaat openen.

Jullie mogen stemmen:

http://www.kb.nl/dichters/verkiezing/introstemming.html

Kikker in je bil

Èèn van mijn jaarlijkse hoogtepunten is 1 april. Dagenlang heb ik al voorpret want iedereen trapt in de door mij verzonnen grappen. Dit jaar had ik er èèn verzonnen waar ik achteraf oprechte spijt van heb. De grap is namelijk te goed gelukt (dat kan ook!) , en dan is het heel zielig vooor de getroffene. Ik had namelijk bedacht om onderstaande brief naar mijn 12-jarige dochter te sturen. Om het geheel echt te doen lijken had ik de brief voorzien van kleurige logo's en sponsorbalken zodat twijfel uitgesloten was. Uit piëteit met het slachtoffer heb ik de naam vervangen door XXX-en

Ter attentie van: XXXX
Vereniging: Foreholte
Team: XX

Zeist, 01-04-2006

Geachte XXXXX,

Wij hebben het genoegen u mede te delen dat u bent uitgenodigd voor een selectie-wedstrijd voor het Nederlands Elftal voor dames-jeugd t/m 13 jaar. Op advies van onze scout in de regio Leiden bent u op grond van uw opvallende spel geselecteerd. Het doel van de selectie-wedstrijden is om een spelersgroep te formeren voor interlandwedstrijden. Het gaat om de wedstrijd Jong Italie – Nederland die gehouden wordt op 14 Mei in stadio Olympica te Rome. Indien u verhinderd of niet geïnteresseerd bent willen wij dit graag tijdig weten ivm vliegtickets en hotelboekingen.


Verder informatie zult u per ommegaande toegestuurd krijgen.



Met vriendelijke groet,



Dhr E. A. Pril
Manager Selectiezaken KNVB
Telnr: 023-5435043
Email:eapril@knvb.nl

Volgens plan lag de brief zaterdagochtend 1 april op onze deurmat. Ik stond zelf langs de lijn voetbal te kijken bij mijn zoon toen ik opeens in de verte mijn dochter aan zag komen rennen met een brief in haar hand. Het was duidelijk dat ze zich nog niet gewassen had want zoals bij veel langharige meiden stond het haar alle kanten op. Ook had ze geen tijd gehad om normale kleding aan te trekken want ze had een spijkerrokje aan met daaronder oude gymschoenen. Normaal gesproken zou ze er niet over peinzen om zo buiten te lopen.

"Pap!! Moet je lezen!!!" gilde ze hysterisch zonder mij eerst fatsoenlijk te begroeten. Omstanders keken verbaasd mee. Ze overhandige het kleinood. Trots en vol verwachting keek ze hoe ik de voor mij reeds bekende brief las. Terwijl ik de brief las had ik al mega-spijt en bedacht koortsachtig hoe ik haar het slechte nieuws kon vertellen. Dit kon immers niet te lang gaan duren anders zou de teleurstelling ondraaglijk worden. "Kijk eens wie de afzender is? E. A. Pril...., welke dag is het vandaag" zei ik voorzichtig, onderwijl mezelf verafschuwend.

Zelden heb ik zoveel misgenoegen in iemands ogen gezien...... :-( en voelde me een rotvader.

Ik ga proberen om volgend jaar geen 1 april-grap meer uit te halen......proberen hè