Kennisoverdracht

Tegenwoordig is het zo dat een moderne vader (lees: Rick) hele andere taken heeft dan wat ik de klassieke vader noem. Een klassieke vader - zoals ze vroeger nog gemaakt werden - hoefde alleen maar brood op de plank te brengen. Als toegevoegde waarde binnen het gezin knapte hij soms een doe-het-zelfklusje op en op de 3e zaterdagavond van de maand verwende hij mams, maar daar bleef het dan ook bij.
Een moderne vader is naast bovengenoemde activiteiten ook nog eens taxichauffeur, systeembeheerder, helpdeskmedewerker, onderwijzer, Dr. Phil, chefkok (min 1 Michelin-ster) en ………voetbaltrainer . Ik dus ook…sinds november 2005 ben ik onderdeel van het trainersgilde van de plaatselijke voetbalvereniging. Zowel mijn zoon als dochter zijn fanatieke voetballers en waren niet onverdienstelijk lid geworden. Tijdens het bekijken van een wedstrijd signaleerde een oplettende coördinator bij mij enig voetbalverstand met als resultaat dat ik 5 dagen later bij -2 graden (en stortregen) training stond te geven aan 12 rebellerende tieners. Mijn dochter die zich doodschaamde voor het feit dat haar vader ineens voor de groep stond gedroeg zich onherkenbaar. Wat tot op dat moment thuis altijd het prototype van een voorbeeldkind was, metamorfooste zich ineens tot een recalcitrant jeugddeliquent. Omgeven door klasgenootjes weigerde ze werkelijke elke opdracht die ik haar gaf, voetbalde als een natte dweil en gebruikte woorden waarvan ik de afkomst tot op de dag van vandaag niet heb kunnen herleiden. (ik heb trouwens Google)
Later, toen ik thuis op de bank zat bij te komen van zoveel onrecht, probeerde ik voorzichtig te relativeren. Want wat had ik nu eigenlijk fout gedaan?

- Ik stak energie in andermans hobby zonder enige vorm van winstbejag
- Ik droeg belangeloos 35-jaar voetbal-ervaring over
- Kinderen die anders aan hun lot overgelaten worden bood ik een gezond alternatief

Inmiddels zijn we een half jaar verder en ben ik ook als trainer verder gegroeid. Ik weet nu beter hoe ik die gasten in het gareel moet houden. Ik voel beter aan wat ze interesseert, wat ze bezighoudt, waar ze een hekel aan hebben. Die eerste training..sja..misschien was het niet zo’n goed plan om ze te leren hoe ze moeten juichen. Om gelijk op halve omhalen te trainen en BepBakhuis –snoekduiken te oefenen was wellicht didactisch ook niet al te slim. Het zal waarschijnlijk mijn eigen wens geweest zijn om ooit zo’n leuke training mee te mogen maken maar het werkte gewoon niet.

Moraal van dit verhaal? Gewoon eenvoudig bij de basis beginnen, zoals ik zelf ook begonnen ben.