Bouwvakkersdecolleté

Ik heb een broertje dood aan klussen. Deze aversie is ontstaan in 1987 toen wij ons huis verbouwden en ik ergens "overklust" ben geraakt. Drie weken lang waren we in touw met latex, parket, alabastine, schuurpapier en andere ongein. De periode daarna zorgde een soort dwangneurose er voor dat ik mezelf dagelijks de plicht oplegde om iets te repareren of opknappen. Sinds die tijd heb ik nog maar sporadisch ge-doe-het-zelfd en was ik hooguit bij calamiteiten bereid de gereedschapskist te openen.

-

-

Een paar weken geleden werd ik onrustig wakker en ben ik in een vlaag van impulsiviteit de tegels uit het toilet gaan bikken. Op zich best een goed initiatief (afgezien van het tijdstip dan, 8:00) maar na een paar uur begon ik het toch zat te worden. Uiteindelijk heb ik toch doorgezet en hebben respectievelijk een bevriend stucadoor en een overbetaalde loodgieter er voor gezorgd dat ik vrijdagavond j.l. kon beginnen met tegelen.

-

-

Ik ging zeer secuur te werk, vastberaden om toekomstige toiletbezoekers schaamteloos de poepdoos aan te kunnen bieden. En zowaar.....het lukte wonderwel en toen ik trots diep voorovergebogen een nieuwe tegel plakte kreeg ik een compliment uit onverwachte hoek:

-
-

"Zoooo hee pap..........!" zei mijn dochter A verrukt nadat ze een tijdje mijn kunstwerk bewonderd had.

-
Quasi verbaasd reageerde ik met een timide: "Wat is er dan?"

-
"Je lijkt net een echte bouwvakker", aldus A.

-
Kennelijk zag het er allemaal erg professioneel uit en ik voelde happy onder haar loftuiging.

-
"Ach ja....meis.....tegelen is gewoon een kwestie van netjes werken. Dan ziet het er al gauw netjes uit hoor". Als ik ooit ontslagen wordt - dacht ik - kan ik altijd nog de bouw in.

-
"Hi hi hi....dat bedoelde ik niet hoor, pap. Ik zie je bilspleet....hihihi"

-

En weg was ze.

Hartelijk dank......totaal meer dan 10 uur gebeuld en wat krijg je voor waardering?

Nothing, nada, nul, rien, nihil, nichts, zero.

Volgens Wikipedia:

Bouwvakkersdecolleté is een volkse term voor het zichtbaar zijn van de bovenkant van de bilspleet boven de band van de broek. De naam is ontstaan vanwege de gelijkenis met het decolleté bij vrouwen: twee huidkleurige wangen met een spleet ertussen. Het bouwvakkersdecolleté is voornamelijk te zien bij mensen die vaak voorovergebogen werk doen met een strakzittende broek, zoals een spijkerbroek, waaronder bouwvakkers. Het bouwvakkersdecolleté wordt vaak als onflatteus gezien. Het Engelse bedrijf Jockey levert een onderbroek met speciale inzetstukken die het zichtbaar maken van de bovenkant van de bilspleet tegen moet gaan[1].

So you wanna be a criminal?

Ze had hem verdiend door goed haar best te doen op school en toen ze vervolgens met een goed rapport thuis kwam namen we haar mee naar de stad en beloonden haar. Het was een duurdere telefoon dan wij zelf ooit gehad hadden, maar goed, pubermeisjes van 13 houden nou eenmaal van designspullen en daar betaal je grif voor.

4 Maanden later.......tijdens een zwemmiddagje met vriendinnen waren ze de sleutel van de locker even uit het oog verloren. 6 Telefoons, 6 portemonnees en wat sierraden armer....dat was de trieste opbrengst van de minne daad van een stelletje laffe dieven. O ja met 6 huilende meiden waarvan de middag verpest was.

Uiteindelijk waren wij als ouders natuurlijk ook slachtoffer, want zowel de sim-kaart als de telefoon moest weer opnieuw aangeschaft worden.

Het idee dat een volgende telefoon weer een makkelijke prooi zou kunnen zijn besloot mij om nu voor een 2ehands toestel te gaan. Dochter A, was inmiddels alweer drukdoende aan het googlen naar de meest exotisch modellen en had liet doorschemeren dat haar volgende telefoon toch minimaal de volgende opties zou moeten hebben:

- bluetooth (spreek uit als: bloetoeff)
- mp3-speler
- fotocamera (min 2 mega-pixels)
- kleurendisplay
- modern design (met schuif display)

De keuze viel op een Samsung D600, de opvolger van de D500 wist A mij te vertellen.
Ik zocht op marktplaats afdeling telecommunicatie en realiseerde me dat de kans groot zou zijn dat de ter overname aangeboden mobieltjes gestolen zouden zijn. Na handig speurwerk viel mijn oog op een advertentie, geplaatst door iemand uit Haarlem-Noord, waarbij naast de telefoon ook nog originele doos met daarin software en bijbehorende kabels geleverd zou worden. Klonk betrouwbaar, want gejatte telefoons worden doorgaans zonder toebehoren aangeboden.

Ik belde het 06-nummer en kreeg een slecht nederlands sprekende man aan de lijn die mij de benodigde informatie verstrekte.

-
"Als uw wil koop, uw kom eers naar Generaal Cronjé-straat ien Haarlem-Noord. Ies eerlijk telefoon"
-

Het noord-afrikaanse accent klonk als in een slechte misdaadfilm en enige twijfel maakte zich van mij meester. Heling of verdachte goederen kopen is een strafbaar feit en kan je bovendien een strafblad opleveren. Aan de andere kant wilde ik niet meedoen aan misplaatste vooroordelen over buitenlanders en besloot er toch op af te gaan. Toen ik een half uur later geld gepind had en de Generaal Cronjé-straat op reed belde ik het nummer nogmaals en vroeg hem op welk nummer ik me kon melden.

-
"Iek ben nu niet meer op Cronjé-straat, iek bij vriend die werkt bij de Texaco. Bij de dekamarkt"
-

Het begon nu spannend te worden, want waarom zou je een telefoon nu niet vanuit huis verkopen, maar ergens bij een pompstations gaan staan? Toch ging ik door, ik was benieuwd naar de persoon en reed nog een kilometer verder tot aan het Texaco-station bij het voetbalstadion van Haarlem. Er stonden veel mensen en ik stapte het pompstation binnen maar daar was niemand, Ook de pompbediende wist van niks en dus waagde ik er nog maar een telefoontje aan.

-
"Jij nu in de Texaco?" vroeg de man. "Iek ziet ien blauwe Mercedes a-klas, lienks".

-

Ik keek en zag er inderdaad een blauwe a-klasse mercedes staan met daarin een jonge marokkaanse man. Ik deed mijn vervaarlijk uitziende zonnebril op, naderde de wagen en kreeg oogcontact met de man. Vanuit zijn stoel deed hij het portier open en klopte uitnodigend op de passagiers-stoel. Ik ging zitten, keek streng en gaf de man een stevige hand terwijl ik me voorstelde.

Van achter de stoel - ook al zo verdacht - pakte hij de doos met daarin de telefoon met toebehoren. Alert en argwanend testte ik de telefoon. Alles deed het......maar het voelde zo verkeerd. Dit was geen zuivere koffie.....en ik toch nam ik hem.

Ik betaalde de man en liep naar mijn auto. Ik had even aan de onderwereld mogen ruiken en werd lichtelijk paranoia. Opeens zag ik links en rechts politie, maar die hadden geen aandacht voor mij. Ook Peter R de Vries kon ik nergens bespeuren en toen ik in mijn veilige auto aankwam opende ik de doos nog even om me te verzekeren of alles er werkelijk in zat.

Gelukkig....ik was niet belazerd en wilde de verkoper nog even vriendelijk toeknikken. Hij was al weg...waarschijnlijk had ie alweer een nieuwe koper aan de lijn.

Travo's en nautische toiletpotten

Vriend C en ik waren samen naar de HISWA botententoonstelling in Amsterdam om ons te verlekkeren aan de veel te dure boten. Onderweg was C al behoorlijk melig en na een serieus uurtje was het nu even tijd voor gein.

We bevonden ons op een stand waar allerlei soorten blinkende scheeps-toiletpotten uitgestald stonden. Mijn intuitie dwong me om C in de gaten te houden, want hem kennende, voelde ik dat er iets ging gebeuren.

Als een volleerd stripper trok hij langzaam, zodat iedereen het kon zien, zijn broek naar beneden. Het felle licht van de RAI verlichtte het blanke vlees van zijn benen. Mensen keken vol onbegrip naar C die rustig plaatsnam op de demo-toilet midden op de stand.

-

"Als ik iets koop wil wel eerst weten of het werkt" riep hij met een vertrokken gezicht naar de lachende omstanders, alsof hij echt aan het poepen was.

-

De deftige verkoopster, incluis zakelijk colbert met badge was druk met haar mobieltje in de weer en had aanvankelijk niets in de gaten. Ineens zag ze in haar ooghoek dat er een middelbare man met broek op de enkels persend op haar verkoopwaar zat.

“Sjezus, doe normaal, gek!!” gilde ze. ”Ga weg, man! ”

Ze gebaarde wild en trok de lachende C van de pot.

“Mevrouw, verkooptip 1….., als u iets wilt verkopen zou ik eerst maar eens stoppen met potentiele klanten “gek” te noemen” gaf hij haar mee als goede raad.

Een uur later, na een discussie over zonnebanken met BN-er Kelly vd Veer (inderdaad die transeksueel) en een zeer intiem gesprek met een diode-verkoopster verlieten wij de RAI.

Geen boot gezien, maar wel gelachen :-)