Schaamteloos

Ooit, in de 70-er jaren, gaf mijn oma Clara les op basisschool “De Andreas” in Voorhout. Ze was een alom gerespecteerd lerares en vol trots spreken wij wel eens oud-collega’s van haar of dorpsgenoten die bij haar in de klas gezeten hebben. Onze dochter A (inmiddels middelbaar) is een ex-Andreasleerling, maar zoon C zit er nog steeds op school.

Vanwege mijn activiteiten voor Kids Moving The World kreeg ik onlangs de kans om les te geven aan 3 klassen, waaronder de groep van mijn zoon. Mooie gelegenheid voor mij om - als directe nazaat - mijn oma nog eenmaal te vertegenwoordigen op de school die zij jarenlang diende.

27 en 28 Juni j.l. was ik ingepland en dat had nogal wat voeten in de aarde.....

Vooraf werd ik namelijk uitvoerig door zoon C geïnstrueerd. Het is immers nooit leuk als je vader voor de klas staat. Zeker als je – naar eigen zeggen – één van de stoerste jongens van de klas bent en je vader een notoire lolbroek is.

Uit de waslijst met instructies heb ik voor jullie de meest in het oog springende geselecteerd;

- Ik mocht geen rare krullen in mijn haar want dan zou zeker ik uitgelachen worden.

- Ik moest een normaal shirt dragen, niet zo’n strakke. “Je hoeft heus niet je spieren (die je niet hebt) te showen” was de bijbehorende uitleg. Alsof ik de hele dag in Baretta-shirts loop :-)

- Om de klas stil te krijgen mocht ik niet trutterig klappen. Alleen stoer en krachtig klappen was toegestaan.

En de volgende instructie verbaasde me het meest…..

- Ik mocht vooral niet zeggen dat ik zijn vader was, want dat wist iedereen toch al.


Jezelf voorstellen zonder te vertellen wie je bent........moeilijk, moeilijk. Dat vraagt om inventiviteit. Dus donderdagmiddag na de middagpauze stond ik voor de volle klas en geheel volgens afspraak stelde ik me voor:

“Goeiemiddag jongens en meisjes van groep 7. Allemaal van harte welkom. Vanmiddag ben ik hier voor jullie namens Kids Moving The World. Veel van jullie kennen mij al, maar voor degenen die mij niet kennen wil ik me toch graag even voorstellen...”

Ik keek de klas in en zocht oogcontact met mijn zoon. Smekende ogen keken me aan en vol genade voldeed ik aan zijn eerdere verzoek.

“Ik ben Rick, de oudste broer van C.” zei ik.

De klas moest erom lachen en C haalde opgelucht adem.

(Ik ben benieuwd of oma het ook zo opgelost zou hebben.)