In mijn Hum

Waarheen leidt de weg die we moeten gaan

Waarvoor zijn wij op aard

Wie weet wat er is achter ster en maan

Hoe lang duurt nog de nacht

Waar ligt het land waar we mogen zijn

En wat is de taak die ons wacht

Waar is de geest die met ons leeft

Die ons de vrede geeft

Mieke Telkamp

Deze crematorium top-10 hit somber mee-neuriënd stuurde ik de Hummer voor mijn laatste tripje naar schadebedrijf Reco. Na een week lang genot in optima forma was het moment van afscheid dichterbij gekomen. Het viel me zwaar om deze boytoy weer in te moeten leveren. 150 Liter benzine had ik met plezier verreden en het was mooi geweest.

En toch...Het begon me de laatste dagen zelf te vermoeien om elke keer maar weer nagestaard te worden. Ik ben niet vies van een beetje aandacht – mijn vrouw wijst me er dagelijks op - maar de overdaad waarmee ik de laatste week geconfronteerd ben was zwaar overdone.

Werkelijk iedereen kijkt je na dus je moet nog zorgen dat je er verzorgd uitziet. Normaliter stap ik ’s ochtends zo rechtstreeks uit bed mijn Opel Zafiraatje in……geen hond die het ziet. Maar in die Hummer haalde ik het niet in mijn hoofd om zelfs maar ongeschoren te rijden….ergo, ik fohnde vooraf zelfs mijn haar. Via via hoorden we dan ook door wie we allemaal gesignaleerd zijn want anoniem Hummeren bleek onmogelijk.

Natuurlijk heb ik de lol gedeeld met vrienden en familie. Uiteindelijk hebben enkele tientallen mensen hadden met mij meegenoten. Zij reden of zaten alleen achter het stuur.

Rick, Sjur, Aïsha,Carl, Louis, Bob, Annemiek, Kieth, Indy, Martin, Kees, Francois, Harry, Virge, Menno, Daniel, Overbuurvrouwtje, Zwager van overbuurvrouwtje, Man van overbuurvrouwtje, Rick B, Chris, Tineke, Carlijn, ik zal er ongetwijfeld nog wel een paar vergeten zijn.

Wat heb ik zoal met de Hummer gedaan de laatste week?


- Boodschappen halen met collega bij de Lidl (vragende blikken)
- Naar de sportschool (lekker fout)
- Voetbaltoernooi van mijn zoon (zie voorgaande posting)
- PC Hooftstraat – Auto hoefde niet eens gestuurd te worden, ging vanzelf (zie foto)

- Zoon C naar school gebracht

- Stappen in Breda


O ja, we wachtten vrijdagavond voor het stoplicht bij het Malieveld in Den Haag en links naast ons stond een billboard met daarop een aankondiging van een optreden van Lee Towers in Holland Casino in Rotterdam.

“Toevallig, dat is vanavond”, dacht ik nog. Rechts naast ons naderde een mooie Buick en de chauffeur bekeek onze Hummer. De man leek verdacht veel op Lee Towers en toen ik iets verder naar voren reed kon mijn vrouw het bevestigen.

Meteen draaide ze haar raampje open en zwaaide naar Lee, die inmiddels ook zijn raam geopend had. Er werd over een weer wat gezegd en we hadden pret.

Later passeerden we elkaar claxonerend nog een paar keer , wat ieder keer beantwoord werd door een gulle lach.

In de tussentijd werden we door vriendin D mobiel gebeld en terwijl vrouw S druk in gesprek was, kwam de inmiddels baldadige Lee ons weer luid toeterend voorbij.

“Wat hoor ik toch voor een irritant getoeter op de achtergrond?” vroeg vriendin D.

“Ach, dat is die Lee Towers weer” antwoordde vrouw S.

De cirkel is rond

-

-

-

-

Datum :zaterdag 19 Mei
Tijd: 11:36 uur
Wie: Zoon C speler, ik als coach.
Locatie: FC Rijnvogels, Katwijk

Ik ben er trots op dat ik live getuige mocht zijn van één van de hoogtepunten in de geschiedenis van het voorhoutse voetbal. Het gebeurde tijdens een jeugdtoernooi bij de vv Rijnvogels.

Het team waarin mijn zoon zit speelde de 3e en laatste wedstrijd tegen het leidse GHC. C kreeg de bal moeilijk aangespeeld maar wist zich toch tussen 2 man behendig de vrije ruimte in te draaien.Vervolgens speelde hij nog eens vier jongens links en rechts dribbelend voorbij en ging alleen op de keeper af. Hij behield de rust en wachtte tot de doelman de beweging maakte en schoof de bal koeltjes in de rechterhoek.

-

A la Maradona in 1986 tegen Engeland

http://www.youtube.com/watch?v=3z-qm-Sb_4s&mode=related&search=

-

of pas geleden Lionel Messi tegen Getafe.

http://www.dailymotion.com/video/x1r5v4_barcelona-20-getafe-messi-goal

Aan de zijlijn stond ik naast de coach van de tegenpartij en keek benieuwd naar zijn reactie. Hij knikte naar me en slaakte een respectvol "Zoooooooooooooow".
Tegelijkertijd ontving C verlegen de felicitaties van zijn medespelers.

Op dat moment herkende ik mezelf zo veel in hem. Ooit scoorde ik die mooie goals en als mijn ploeggenoten me dan blij om de nek vlogen voelde ik me ook zo onwennig. Soms koos ik dan de veilige weg en zei dat het een geluksgoal was of dat ik de bal verkeerd geraakt had.

We zijn nu 30 jaar verder. Hij is sneller dan ik was op die leeftijd, zijn traptechniek en stijl is veel mooier. Ik ben hem nog steeds voetballend de baas (veelal kracht) maar besef terderge dat het morgen omgekeerd kan zijn.

De natuur is hard. Als de mannetjes ouder worden staat de nieuwe generaties jongens klaar om de taak over te nemen.

Ik accepteer......onder protest.

Summertime...Hummertime

I'm so excited, I just can't hide it,

I'm about to lose control and I think I like it.

I'm so excited, I just can't hide it,

I know, I know, I know, I want to.

Bovenstaande profetische woorden van de Pointer Sisters zijn de komende week mijn levensleus. Levensleus....huh? Ik zal het jullie proberen uit te leggen;

Het contract van mijn huidige lease-auto loopt op 1 juli af zodat deze vervangen moet worden. Dat wordt overigens een Kia Sportage, maar dat terzijde. Als lease-eigenaar heb ik de mogelijkheid om deze auto voor een handelaarsprijs over te kopen en dat is altijd interessant.

Alleen....deze prijs is gebaseerd op een schadevrije auto. En daar zit nu juist het knelpunt.

Betonnen paaltjes raak ik namelijk met enige regelmaat en ook bomen en doornige struiken zijn bij mij niet veilig. Tel daarbij op dat ik in een zeer kinderrijke buurt woon, waar driewielertjes en Loeki-fietsjes met oranje vlaggetjes dagelijks mijn laklaagje scalperen, en je zult begrijpen dat de auto een redelijk uitgeleefde indruk maakt.

Mijn ouders willen graag dat ik de auto voor hen koop want het blijft natuurlijke wel een jonge wagen met relatief weinig kilometers op de teller. Dus toen ik deze week de schade liet taxeren bij een bedrijf in Haarlem werd mij als service (vaste en regelmatig terugkerende klant) een heuse fun-car als vervangende auto tijdens de reparatie periode aangeboden.

-

Ik had keus uit de volgende 3 auto's en voelde mij als een kind in een snoepwinkel:

-

- Ford Mustang Cabrio of coupe

- Pontiac Solstice

-Hummer H3

Na lang wikken en wegen (ongeveer 0.5 nano-seconde) besloot ik de Hummer H3 te nemen. Ik heb nog eens geluk ook: dinsdag moet ik hem komen halen, maar door het lange hemelvaartsweekend hoef ik hem waarschijnlijk maandag pas in te leveren!

Trouwens, ik proef nu een vleugje jaloezie bij jullie maar realiseer wel dat het a-hell-of-a-job is om al mijn plannetjes voor de komende week goed in te passen:

- Champie drinken PC Hooftstraat Amsterdam.

- Kinderen dagelijks halen en brengen naar school.

- Elke dag boodschappen doen in plaatselijke buurtsuper.

- Tanken (loopt 1 op 5 geloof ik).

- Diverse fotosessies met collegae.

- Rondrit langs alle voormalige leraren die niet meer in mij geloofden.

- Rondrit langs alle ex-schoonvaders die mij te saai en soft vonden.

- Bezoek boulevards Noordwijk, Katwijk, Zandvoort en Scheveningen

Ik ben inmiddels wel bezig met wat voorwerk. Bij een Hummer hoort natuurlijk bijpassende muziek, dus ik ben een cd-tje aan het branden met stemmige muziek.

- I'm so excited - Pointer Sisters
- Hummer nights - John Travolta
- In de Hummertime - Mungo Jerry
- Take the long way home - Supertramp
- Het is moeilijk bescheiden te blijven - Peter Blanker

Mischien nog suggesties van jullie kant?

Ouwe Neel

Of het aan het weer ligt, ik weet het niet. Maar 't is een feit dat ik mijn leukste gesprekken voer op een warme zwoele avond. Neem afgelopen donderdag in Maastricht. Ik betrad het terras van mijn hotel voor een bak koffie en een wat oudere man keek mij langdurig aan. Uiteraard keek ik terug en terwijl ik hem observeerde besefte ik dat hij een bekend gezicht had. Nadat ik plaatsgenomen had en een expresso besteld had realiseerde ik dat hij op wijlen Raymond Goethals leek. Voor de voetbalhaters onder ons: Raymond Goethals was jarenlang bondscoach van het belgische nationale team en verwierf ook bekendheid bij andere topclubs, o.a. Olympique Marseille. Af en toe keek de man weer mijn richting op en ik besloot om het gesprek aan te gaan. Het ging ongeveer zo:

"Avond meneer. U zal 't ongetwijfeld vaker gehoord hebben, maar U lijkt sprekend op Raymond Goethals. Die naam zal u wel niets zeggen denk ik zo?". De man lachte.
"Er zijn er meer die dat gezegd hebben, dus het zal wel zo zijn. Ik heb Raymond Goethals ooit weleens geinterviewd" aldus de man. Hij stak zijn hand uit en stelde zich voor.

"Nelissen........Jean Nelissen" zei hij op James Bond-achtige wijze. Zijn stem klonk bekend en ergens diep in mijn hersenen ontstond er eindelijk een associatie met de stem. Het was een stem die ik al jarenlang gehoord had en nu ik de link interview/stem legde werd alles duidelijk. Jean Nelissen is de bekende wielercommentator, samen met Mart Smeets het NOS-gezicht tijdens de tour de france. Nelissen (1937) gaat dit jaar de tour voor de 37e keer verslaan en staat ook bekend om zijn bourgondische leefstijl (lees: alcohol en sigaren).

De man bleek behalve een aimabel prater ook een goed luisteraar waardoor we ruim een uur geanimeerd over sport gesproken hebben . Helaas ben ikzelf niet zo'n wielerfan maar smeuïge anekdotes zijn altijd een welkome streling voor mijn trommelviezen. Na enige biertjes (ik), dikke cubaanse sigaren (hij) en enkele grappa's (hij) en jenevertjes (hij) heeft Jean nog even aan de telefoon gehangen met de twee na grootste wielerliefhebber van Nederland, mijn schoonvader. Toen was het tijd voor afscheid.

"Jean, ik hoop dat je nog heel wat tour-de-francen mag verslaan" zei ik en schudde hem de hand. "Dank u, meneer" zei hij beleefd als altijd met zijn typische doorleefde stem. "En......welterusten!" voegde hij er nog aan toe. Ik wenste hem dit ook toe. Aan de ogen van de dames die hem aan tafel vergezelden zag ik dat de avond voor Jean nog lang niet voorbij was.

Hierbij wat citaten uit een interview in AD:


,,Ik drink niet,’’ zegt de 70-jarige Nelissen bijna verontwaardigd als hem halverwege het middageten wordt gevraagd hoeveel hij dagelijks consumeert. ,,Ik zuip. Ik begin ’s ochtends wanneer ik wakker word met een jenever. U kunt zich niet voorstellen dat ik een halve liter jenever drink en niet omval? Ik ben ambassadeur van een jenevergenootschap en weet heus wat ik doe.

,,Ik heb nog steeds een drive. Ik heb in mijn leven 25 boeken geschreven en ben er met nog drie bezig, waaronder een encyclopedie over Limburg. Ik heb duizend uren live commentaar gegeven, ik heb kranten volgeschreven. Ik ben nooit moe!’’

,,Vrouwen? Haha... daar ga ik liever niet op in. Ik ben van oudsher een jager. En dan bedoel ik: niet alleen op primeurs. Mijn leven is een grote chaos. Er is geen orde. Maar ik heb wel veel plezier. En geld? Dat is een vervelende vraag. Naar verhouding heb ik goud verdiend. Maar nog meer uitgegeven.’’

,,Ach, laten we het niet overdrijven, ik kan redelijk wat op. Mijn nieren zijn zo gespierd gebleven sinds de tijd dat ik fietste. Maar toen dronk ik al whisky. Dertig jaar zuipen en ik mankeer niets. Als ik wil, loop ik de marathon. Op het moment dat ik niet meer van een grappa of een cognac kan genieten, moet ik me afvragen: heeft het leven dan nog zin?’’