35 Minutes of fame

Meer en meer ontdek ik dat er leuke kanten aan een eigen weblog zitten. Normaal gesproken ben ik niet zo open maar dit medium verleidt mij vaak tot bekentenissen waarvoor ik mij normaliter zou schamen. Ik ga jullie nu weer iets bekennen. Komt ie hoor ..…

Ik doe aan auto-karaoke……Het is namelijk zo dat ik vrijwel dagelijks alleen in de auto zit op weg naar de zaak en dan verveel ik me stierlijk. Een ieder die mij kent weet dat ik een gruwelijke hekel heb aan autorijden en om deze verloren tijd enigzins nuttig te besteden verwen ik alle mede-inzittenden op een exclusief privé-concert. Sommige liedjes klinken best aardig, zou ik best op het songfestival durven zingen, maar er zijn er ook bij die een forse aanslag zijn op mijn stembanden. Via kazaa heb ik een stuk of 100 karaoke-mp3’s gedownload waardoor ik nu een hele collectie met in mijn ogen zingbare nummers bezit waarvan ik de tekst een beetje ken. Het nadeel van zo’n karaoke-song is dat toonsoort niet altijde de mijne is waardoor ik liedjes heel laag moet inzetten om het refrein te kunnen halen. Dat klinkt natuurlijk voor geen meter. Om een voorbeeld te geven: “You are the sunshine of my life” van Stevie Wonder, toch één van mijn lievelingsnummers, krijgt bij mijn versie een hoog Kamahl-gehalte.

Deze naam zal het gros van jullie niets meer zeggen, maar Kamahl was een eendagsvlieg die in 1975 het nummer “The elephant song” vertolkte en vooral bekend stond om zijn zware bas-stem.

http://www.lyricsondemand.com/k/kamahllyrics/theelephantsonglyrics.html

Vanochtend gaf ik weer eens een auto-concert en al het in mijn auto aanwezige publiek luisterde aandachtig naar mijn gevoelige stem. Na elk nummer kreeg ik een oorverdovend applaus en de eerste sterallures maakten zich al van mij meester. Mijn zelfvertrouwen nam toe en gesteund door al dit succes probeerde ik “You are the sunshine of my life” eens een octaaf hoger te pakken. Kamahl werd vervangen door Philip Bailey!. Voor de goede orde; PB is de leadzanger van Earth, Wind & Fire en is vooral bekend om zijn voortreffelijke kopstem.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Philip_Bailey

Dit bleek duidelijk te hoog gegrepen en na een halve minuut werd mijn stem onzuiver en probeerde ik op inzet de toonhoogte te forceren. Dit was helemaal uit den boze, mijn halsslaggader zwol op en mijn hoofd werd knalrood. Het publiek reageerde opeens niet zo enthousiast meer en het vanzelfsprekend geworden applaus bleef uit. Terug gekomen in de werkelijkheid merkte ik dat inmiddels in Haarlem gearriveerd was, en in een stilstaande file stond. Vanuit een groene Renault Twingo zat een file-buurvrouwtje met verbazing naar mij te kijken en deed mij - voor zover nog mogelijk – nog roder worden.

En toen wist ik het zeker…….het leven van een rockster bestaat uit ups en downs.