In mijn Hum

Waarheen leidt de weg die we moeten gaan

Waarvoor zijn wij op aard

Wie weet wat er is achter ster en maan

Hoe lang duurt nog de nacht

Waar ligt het land waar we mogen zijn

En wat is de taak die ons wacht

Waar is de geest die met ons leeft

Die ons de vrede geeft

Mieke Telkamp

Deze crematorium top-10 hit somber mee-neuriënd stuurde ik de Hummer voor mijn laatste tripje naar schadebedrijf Reco. Na een week lang genot in optima forma was het moment van afscheid dichterbij gekomen. Het viel me zwaar om deze boytoy weer in te moeten leveren. 150 Liter benzine had ik met plezier verreden en het was mooi geweest.

En toch...Het begon me de laatste dagen zelf te vermoeien om elke keer maar weer nagestaard te worden. Ik ben niet vies van een beetje aandacht – mijn vrouw wijst me er dagelijks op - maar de overdaad waarmee ik de laatste week geconfronteerd ben was zwaar overdone.

Werkelijk iedereen kijkt je na dus je moet nog zorgen dat je er verzorgd uitziet. Normaliter stap ik ’s ochtends zo rechtstreeks uit bed mijn Opel Zafiraatje in……geen hond die het ziet. Maar in die Hummer haalde ik het niet in mijn hoofd om zelfs maar ongeschoren te rijden….ergo, ik fohnde vooraf zelfs mijn haar. Via via hoorden we dan ook door wie we allemaal gesignaleerd zijn want anoniem Hummeren bleek onmogelijk.

Natuurlijk heb ik de lol gedeeld met vrienden en familie. Uiteindelijk hebben enkele tientallen mensen hadden met mij meegenoten. Zij reden of zaten alleen achter het stuur.

Rick, Sjur, Aïsha,Carl, Louis, Bob, Annemiek, Kieth, Indy, Martin, Kees, Francois, Harry, Virge, Menno, Daniel, Overbuurvrouwtje, Zwager van overbuurvrouwtje, Man van overbuurvrouwtje, Rick B, Chris, Tineke, Carlijn, ik zal er ongetwijfeld nog wel een paar vergeten zijn.

Wat heb ik zoal met de Hummer gedaan de laatste week?


- Boodschappen halen met collega bij de Lidl (vragende blikken)
- Naar de sportschool (lekker fout)
- Voetbaltoernooi van mijn zoon (zie voorgaande posting)
- PC Hooftstraat – Auto hoefde niet eens gestuurd te worden, ging vanzelf (zie foto)

- Zoon C naar school gebracht

- Stappen in Breda


O ja, we wachtten vrijdagavond voor het stoplicht bij het Malieveld in Den Haag en links naast ons stond een billboard met daarop een aankondiging van een optreden van Lee Towers in Holland Casino in Rotterdam.

“Toevallig, dat is vanavond”, dacht ik nog. Rechts naast ons naderde een mooie Buick en de chauffeur bekeek onze Hummer. De man leek verdacht veel op Lee Towers en toen ik iets verder naar voren reed kon mijn vrouw het bevestigen.

Meteen draaide ze haar raampje open en zwaaide naar Lee, die inmiddels ook zijn raam geopend had. Er werd over een weer wat gezegd en we hadden pret.

Later passeerden we elkaar claxonerend nog een paar keer , wat ieder keer beantwoord werd door een gulle lach.

In de tussentijd werden we door vriendin D mobiel gebeld en terwijl vrouw S druk in gesprek was, kwam de inmiddels baldadige Lee ons weer luid toeterend voorbij.

“Wat hoor ik toch voor een irritant getoeter op de achtergrond?” vroeg vriendin D.

“Ach, dat is die Lee Towers weer” antwoordde vrouw S.