Ouwe Neel

Of het aan het weer ligt, ik weet het niet. Maar 't is een feit dat ik mijn leukste gesprekken voer op een warme zwoele avond. Neem afgelopen donderdag in Maastricht. Ik betrad het terras van mijn hotel voor een bak koffie en een wat oudere man keek mij langdurig aan. Uiteraard keek ik terug en terwijl ik hem observeerde besefte ik dat hij een bekend gezicht had. Nadat ik plaatsgenomen had en een expresso besteld had realiseerde ik dat hij op wijlen Raymond Goethals leek. Voor de voetbalhaters onder ons: Raymond Goethals was jarenlang bondscoach van het belgische nationale team en verwierf ook bekendheid bij andere topclubs, o.a. Olympique Marseille. Af en toe keek de man weer mijn richting op en ik besloot om het gesprek aan te gaan. Het ging ongeveer zo:

"Avond meneer. U zal 't ongetwijfeld vaker gehoord hebben, maar U lijkt sprekend op Raymond Goethals. Die naam zal u wel niets zeggen denk ik zo?". De man lachte.
"Er zijn er meer die dat gezegd hebben, dus het zal wel zo zijn. Ik heb Raymond Goethals ooit weleens geinterviewd" aldus de man. Hij stak zijn hand uit en stelde zich voor.

"Nelissen........Jean Nelissen" zei hij op James Bond-achtige wijze. Zijn stem klonk bekend en ergens diep in mijn hersenen ontstond er eindelijk een associatie met de stem. Het was een stem die ik al jarenlang gehoord had en nu ik de link interview/stem legde werd alles duidelijk. Jean Nelissen is de bekende wielercommentator, samen met Mart Smeets het NOS-gezicht tijdens de tour de france. Nelissen (1937) gaat dit jaar de tour voor de 37e keer verslaan en staat ook bekend om zijn bourgondische leefstijl (lees: alcohol en sigaren).

De man bleek behalve een aimabel prater ook een goed luisteraar waardoor we ruim een uur geanimeerd over sport gesproken hebben . Helaas ben ikzelf niet zo'n wielerfan maar smeuïge anekdotes zijn altijd een welkome streling voor mijn trommelviezen. Na enige biertjes (ik), dikke cubaanse sigaren (hij) en enkele grappa's (hij) en jenevertjes (hij) heeft Jean nog even aan de telefoon gehangen met de twee na grootste wielerliefhebber van Nederland, mijn schoonvader. Toen was het tijd voor afscheid.

"Jean, ik hoop dat je nog heel wat tour-de-francen mag verslaan" zei ik en schudde hem de hand. "Dank u, meneer" zei hij beleefd als altijd met zijn typische doorleefde stem. "En......welterusten!" voegde hij er nog aan toe. Ik wenste hem dit ook toe. Aan de ogen van de dames die hem aan tafel vergezelden zag ik dat de avond voor Jean nog lang niet voorbij was.

Hierbij wat citaten uit een interview in AD:


,,Ik drink niet,’’ zegt de 70-jarige Nelissen bijna verontwaardigd als hem halverwege het middageten wordt gevraagd hoeveel hij dagelijks consumeert. ,,Ik zuip. Ik begin ’s ochtends wanneer ik wakker word met een jenever. U kunt zich niet voorstellen dat ik een halve liter jenever drink en niet omval? Ik ben ambassadeur van een jenevergenootschap en weet heus wat ik doe.

,,Ik heb nog steeds een drive. Ik heb in mijn leven 25 boeken geschreven en ben er met nog drie bezig, waaronder een encyclopedie over Limburg. Ik heb duizend uren live commentaar gegeven, ik heb kranten volgeschreven. Ik ben nooit moe!’’

,,Vrouwen? Haha... daar ga ik liever niet op in. Ik ben van oudsher een jager. En dan bedoel ik: niet alleen op primeurs. Mijn leven is een grote chaos. Er is geen orde. Maar ik heb wel veel plezier. En geld? Dat is een vervelende vraag. Naar verhouding heb ik goud verdiend. Maar nog meer uitgegeven.’’

,,Ach, laten we het niet overdrijven, ik kan redelijk wat op. Mijn nieren zijn zo gespierd gebleven sinds de tijd dat ik fietste. Maar toen dronk ik al whisky. Dertig jaar zuipen en ik mankeer niets. Als ik wil, loop ik de marathon. Op het moment dat ik niet meer van een grappa of een cognac kan genieten, moet ik me afvragen: heeft het leven dan nog zin?’’