Kikker in je bil

Èèn van mijn jaarlijkse hoogtepunten is 1 april. Dagenlang heb ik al voorpret want iedereen trapt in de door mij verzonnen grappen. Dit jaar had ik er èèn verzonnen waar ik achteraf oprechte spijt van heb. De grap is namelijk te goed gelukt (dat kan ook!) , en dan is het heel zielig vooor de getroffene. Ik had namelijk bedacht om onderstaande brief naar mijn 12-jarige dochter te sturen. Om het geheel echt te doen lijken had ik de brief voorzien van kleurige logo's en sponsorbalken zodat twijfel uitgesloten was. Uit piëteit met het slachtoffer heb ik de naam vervangen door XXX-en

Ter attentie van: XXXX
Vereniging: Foreholte
Team: XX

Zeist, 01-04-2006

Geachte XXXXX,

Wij hebben het genoegen u mede te delen dat u bent uitgenodigd voor een selectie-wedstrijd voor het Nederlands Elftal voor dames-jeugd t/m 13 jaar. Op advies van onze scout in de regio Leiden bent u op grond van uw opvallende spel geselecteerd. Het doel van de selectie-wedstrijden is om een spelersgroep te formeren voor interlandwedstrijden. Het gaat om de wedstrijd Jong Italie – Nederland die gehouden wordt op 14 Mei in stadio Olympica te Rome. Indien u verhinderd of niet geïnteresseerd bent willen wij dit graag tijdig weten ivm vliegtickets en hotelboekingen.


Verder informatie zult u per ommegaande toegestuurd krijgen.



Met vriendelijke groet,



Dhr E. A. Pril
Manager Selectiezaken KNVB
Telnr: 023-5435043
Email:eapril@knvb.nl

Volgens plan lag de brief zaterdagochtend 1 april op onze deurmat. Ik stond zelf langs de lijn voetbal te kijken bij mijn zoon toen ik opeens in de verte mijn dochter aan zag komen rennen met een brief in haar hand. Het was duidelijk dat ze zich nog niet gewassen had want zoals bij veel langharige meiden stond het haar alle kanten op. Ook had ze geen tijd gehad om normale kleding aan te trekken want ze had een spijkerrokje aan met daaronder oude gymschoenen. Normaal gesproken zou ze er niet over peinzen om zo buiten te lopen.

"Pap!! Moet je lezen!!!" gilde ze hysterisch zonder mij eerst fatsoenlijk te begroeten. Omstanders keken verbaasd mee. Ze overhandige het kleinood. Trots en vol verwachting keek ze hoe ik de voor mij reeds bekende brief las. Terwijl ik de brief las had ik al mega-spijt en bedacht koortsachtig hoe ik haar het slechte nieuws kon vertellen. Dit kon immers niet te lang gaan duren anders zou de teleurstelling ondraaglijk worden. "Kijk eens wie de afzender is? E. A. Pril...., welke dag is het vandaag" zei ik voorzichtig, onderwijl mezelf verafschuwend.

Zelden heb ik zoveel misgenoegen in iemands ogen gezien...... :-( en voelde me een rotvader.

Ik ga proberen om volgend jaar geen 1 april-grap meer uit te halen......proberen hè