maandag, april 17, 2006

Petit Dèjeuner in de file


Begin deze week was ik onderweg naar een klant in het midden des lands en ondanks het vroege tijdstip verblijdde een voorzichtig lentezonnetje de saaie reis. Degenen die mij kennen weten dat ik een gruwelijke hekel heb aan autorijden en alles wat de rit een beetje kan veraangenamen grijp ik met beide handen aan.Ik was dus in een vrolijke bui.
Vlak nadat ik invoegde op de A2 richting Utrecht werd Arrow Jazz FM onderbroken voor het filenieuws; totaal 280 km file in Nederland waaronder een file van 10 km vanaf de afslag Vinkeveen. Ik kon niet de snelweg niet meer af en was dus gedoemd de file in te duiken.

%#!@&^ piep..(censuur)

Ik ritste mijn auto tussen twee anderen in en keek voorzichtig naar links of ik de middenbaan op kon. Een antracietgrijze Audi TT reed irritant langzaam naast me en blokkeerde ongewild de toegang. Ik probeerde toch te forceren en zocht oogcontact met de chauffeur. Een stijlvolle zakenvrouw - ogenschijnlijk zo weggelopen uit een L’Oreal reklame - keek me sexy glimlachend aan, tilde haar zonnebril iets op en gebaarde gracieus dat ik in mocht voegen.
Korte tijd was ik beduusd van deze veelvoud aan sex-appeal. Toen er zich weer enig bloed in mijn hersens verzameld had en het relativeren weer de bovenhand begon te krijgen besefte ik dat ik met het invoegen een grote kans zou verspelen. Immers, als ik naast haar bleef rijden zou het oogcontact beter intact blijven. Zo geschiedde….ik beantwoordde haar gulle gebaar met een verontschuldigend knikje maar bleef uiterst rechts rijden. Haastig zocht ik in mijn dashboardkastje naar mijn macho-zonnebril, rechtte mijn rug en stak nonchalant een tandenstokertje tussen mijn tanden. In no-time metamorfooste ik mezelf van een saaie IT-er naar een tweede Tom Selleck (alias Magnum P.I. voor de ouderen onder ons) . Het had het gewilde effect en het flirtspel was begonnen. Doordat de file stapvoets voortschreed kwamen we beurtelings naast elkaar waarna de verleidelijk blikken over en weer volgden. Ik verdacht mezelf ervan dat files weleens mijn nieuwe hobby konden gaan worden want dit was toch wel een heel erg aangenaam tijdsverdijf en dat nog wel onder werktijd!

Tot vlak voor de afslag Breukelen…

Door drukte was ik toch voor het filevrouwtje terecht gekomen en zocht naarstig naar mogelijkheden om weer terug op de rechterbaan te komen zodat we het flirten konden hervatten. Ik keek nog eens goed in mijn binnenspiegel om de Audi TT te traceren. Hierop volgde een grote anti-climax.
De stijlvolle dame zat nu stijlvol met een vinger diep in haar neus te wroeten op zoek naar weet-ik-veel-wat. Ik wilde het niet eens weten. Teleurgesteld keek ik voor me en voor de zekerheid keek ik een paar tellen later nog eens in de spiegel. Het was waar…...ik had het goed gezien…ze zat nog steeds te peuteren (ik miste zelfs een vingerkootje) en stak de vinger ook in haar mond. Totaal gedesillusioneerd prakte ik mijn zonnebril terug in het dashboardkastje, mijn mondhoutje schoot ik uit het raam de berm in en keek weer saai om me heen. Ik was weer IT-er.