Selamat Makan

Datum: 29 okt 2007
Tijd: 18:45
Locatie: Keukenlokaal Teylingercollege
Reden: Les 1 Cursus Javaans koken
Aanwezigen: Ik en mijn lieftallige echtgenote S en nog 11 cursisten

Vol verwachting stapten S en ik het keukenlokaal binnen alwaar een dame op leeftijd vol enthousiasme haar discipelen toesprak. Echter, waar wij beiden al wekenlang voor vreesden bleek helaas waarheid. Deze toehoorders waren de leerlingen en de spreekster bleek de kooklerares te zijn die ons de komende vier weken de finesses van de oosterse kookkunsten zou gaan bijbrengen.

Ze zag er hollandser uit dan Jantje Smit en Annie Schilder bijelkaar en was gespeend van enig indisch accent. Met alle respect...uit ervaring weet ik dat "belanda's" meesters zijn in het bereiden stamppot andijvie, erwtensoep en hete bliksem-achtige gerechten maar op mijn vader na heb ik er nog nooit eentje kunnen betrappen op het bereiden van een fatsoenlijke en eetbare indische maaltijd.

S en ik keken elkaar aan. Zachtjes fluister ik haar toe dat we deze dame voorlopig het voordeel van de twijfel zouden gunnen, compleet blanco.

Zelf hadden S en ik al enige ervaring met de indische keuken. Want vanwege onze indo-achtergrond hebben we van huis uit al ouderlijke culinaire lessen mogen volgen. De trassi is ons zeg maar met de paplepel ingegoten. Ook de borstvoeding die ik van mijn moeder mocht ontvangen bestond bij wijze van spreken niet uit eiwitten, minerale zouten en vitaminen, maar uit een extractie van klappermelk met suiker.

Onze lerares heette ons van harte welkom en om ons ons gemak te stellen vroeg ze meteen waar wij vandaan kwamen, refererend aan ons aziatisch uiterlijk.
"Uit de Prins Bernhardstraat, mevrouw!" riep ik en wees naar het noordoosten.
"Nee....uit welk land bedoel ik", was haar strenge reactie, waarna ik toch maar een serieus antwoord gaf.

Over de avond zelf valt weinig meer te vertellen. Zoals het een goede culinaire cursus betaamt was er voldoende witte wijn aanwezig en dat is achteraf gezien de redding van de avond gebleken. Elk ingredient werd toegevoegd onder het genot van een ferme slok witte wijn wat tot gevolg had dat we in een permanente staat van slappe lach verkeerden.

Wat was er nog meer om te gillen deze avond?

- Een kooklerares die werkelijk niets voorgedaan heeft. Ze heeft alleen de recepten uitgedeeld en georeerd hoe succesvol en druk bezet ze wel niet was.

- Recepten waarvan de verhoudingen totaal niet klopten. 2 Stronken prei en 3 rode uien op 250 gram rijst zorgden voor de slechtste nasi die wij ooit gemaakt hebben.

- De basmati-rijst die volgens de lerares niet kon mislukken. "Op hoog vuur en daarna 10 minuutjes op laag vuur". Resultaat bij alle cursisten: Een grote, slijmerige substantie van rijst.

- 2 Flessen wijn achter de kiezen.

- Sambal goreng boontjes leek op een handje sperciebonen in tomatensoep.

- "Waar hebben jullie die paprika vandaan?" aldus een vrouw, wijzend op de rode lombok in onze nasi.

- Het fonetische "Daging Smoor" lettterlijk zo uitgesproken door onze kooklerares deed me denken aan Edgar van Debiteuren/Crediteuren


Als klap op de vuurpijl was de cursisten vooraf verzocht om voldoende diepvriesbakjes mee te nemen. De volgende dag smaakt indisch eten immers nog veel lekkerder. En wat bleek.....zo kritisch als wij waren, zo blij waren onze haute cuisine koks met hun brijsels. In ons ooghoek zagen we mede-cursisten (oftewel mede-lotgenoten) vol trots en gretig de bakjes vullen met rijstepap met prei/ui-mousse (nasi) en de oudhollandse tomaten-groentesoep (sambal goreng boontjes) .

Toen wij na 2,5 uur - rood van schaamte en witte wijn - de keuken verlieten riep onze kookgoeroe ons nog na.

"Selamat makan" en ze meende het ook nog.